occitanissima

Calendal se'n ven trobar la bèla Esterella per li ofrir lo mèl qu'a raubat a las abelhas al perilh de sa vida e çò que li respond: -sabès que sias? dis, un bèl nèci!... O! n'i a pas dos de ton espèci !... As meritat , bregand! de veire a ton entorn. La terra maire se perfondre. E dau bon Bius l'òbra s'escondre,. E que ta cara se desondre. Coma as desonorat la cara del Ventor!. Santas dels Baus ! que l'òme es bèsti !. D'anar, crudèl , gastar lo vèstit. Qu'ufanos, èra tre subre l'òssò( la cresta ) dels monts. E de pas veire qu'una briga. Se forviant , qual nos possiga ( per non espotir esclafar). Dins son draion, una formiga,. Fai òbra de vertut mai valenta ( estimada per Dius ) ailamont !.... Puèi, reprenent son èr eirètge:. -Engendrament de sacrilège,. Dins lo vaste univers , dis , creson tot de sièu!.... Avètz del bais( dins la plana ) la portanha ( la meisson ) . Avètz l'oliva e la castanha. Dou pendolièr ( del penjal)... Mas de las mont

Pareis qu'un siti français de lenga anglèsa( e oc) es en trin de recaptar totes los chaplas majors que se debanèron sus la Tèrra. Per ne far una mena de "Hit" parada. Per que la lenga anglèsa ? Per qu' an dich que volontavon d'estre mai coneguts e ausits dins lo monde... Sens comentari. S'en parlèt sus Frantz Kultur's fa tres mèses. Dempuèi pas res. Ai pas notat l'adrèça. Lo responsable diguèt que la revirada françesa arribarià mai tard, mas que pel moment avian pas cap de temps d'i pensar. Pareis que lo siti coneis una brava capitada. Coma totjorn an començat pels crimis dels autres e los del sègle XX. França ten la particularitat de donar de leiçons de democracia , de revolucion , de diversitat e de respect de la diversitat, per los que volon plan escotar. Tenem lo pompon. Sem medalhas d'aur per las leiçons a gratis. Espèrem donc qu'al musèu dels arts prumièrs, Monsur Chirac fara una plaça pels occitans... Me sovèni pas del nom d&

Quand òm vei totas las orrors del monde , totes los crimis, chaplas, crudeltats de totas menas ; coma los Catares antan que , per fòrça, ne venèm de creire que la Tèrra es l'òbra del Diable, per que Diu non èra possible qu'ajès creat lo monde aital. Se Diu es , cal creire qu'es endacòm mai, mas pas aici. Que solide que pòd pas se trobar sus Tèrra. O alara partiguèt lèu per pas veire la seguida. Los Bonsòmes diguèron que la Tèrra e los òmes de carn podian pas èsser que la creacion del Drac. Sol l'esperit servava lo sovenir de la man de Diu. La gleisa encapèt pas jamai d'explicar aquela contradiccion: consi se fa que Diu pastèt la Tèrra aital? Vertat qu'un Diu d'amor non pòd aplèchar un monde tant òrre per maites! Es a dire la majora part. Es aital que lo brave Innocent prechèt la crosada . E que la gleisa expliquèt pas jamai la contradiccion. La neguèt dins la sang. Equ'a l'encòp, lor donèt cent còps rason ambe 100 annadas d'Inqui

Aqui liure coma l'èr. A l'òrla de la mar , toristalhas venon se deslargar, de sa misèra ciutadana . Alena , minja e bèu de veirins de tota mèna, tot al long de sa jornada, de sa setmana e de sa vida. E ne'n prendrà mai qu'aquò. Los oracles o dison plan. Que la China fa pas d'"embargò" e l'India espèra plan de li far cridar cèba. E totes deman amassats, aleluia, sembla, que nos agrada, que votarèm coma un sol òme per los que promet de ren far, senon de donar als borgès.. Amai contunharem, aital los lemmings del pòl que sabon pas ont se'n van , mas que praquò i cavalan. Los medias batan la mesura, e son de longa a donar lo LA. Frantz Kultur es de la lutja. Que nos explica dabegadas , consi d'unes païses barbars , se chautan de la diversitat. A pron pena calat Lo Monde pren la seguida e nos dis lo malastre d'un indian del Canada , que sa paura lenga s'amudis per causa de l'Anglès. Lèu França Inter pren la relèva per protes

Pareis qu'a Paris son en passa, de reconeisser la nòstra lenga. Aquò's gaireben fach. E ben paures que sem contents d'èstre uros, e de vos esperar una bona annada . Mas d'en primièr Bon Nadal . Solide qu'aquò' s pas un temps de sason , e encara mens de nadal. Tot es capvirat ara. Ambe la bomba atomica , lo rescaufament climatic. A mai que ièu sentissi mai lo frèsc sul matin al masèt ont demòri. Normal , ambe l'atge, que fa bèl temps qu'i a pas cap de teulada. 'magina ! Uèi dins las pradas passan de parpalhòls e sabètz çò que me disia lo paire : Ninon escota plan lo bruch de las alas dels parpalhòls quand alètan per las castanhals. Soven te qu'aquò's reverta, lo de las alas dels angelons . Mas ièu los ausiguèron pas jamai. O a pron pèna , quicòm come un chutchut e encara qu'a fòrça d'escotar lo cap me virava. Enfin que " des parpalhòlhs en decembre ?". Jamai vist. Nadal serà lèu aqui. Aquò's la fèsta qu

Figuratz vos que l'aire , l'ayga , e la manjiscla son tan poiridas ara que ièu, (que me sona picamòl), e ben me soi trapat una infeccion en piquant una joinessa que se rebalava sul sabèl entre los rocasses , e los còrses, de l'ocean a Biaritz. Que la femela que ne'n parli l'avetz aqui dessus , que vos podètz pas enganar. Es la sola que fa BZBZZZOA D'un biais m'aremarquèri que los mosquils d'aquesta passa son pas tant grosses qu'aquò. LO femelum triomfa... Troban ren de minjar. E oc praqu'ò se dison que "lo valon plan" e ben non valon pas res...( 'quela rusadeta ).... Bon l'occitan sera benlèu reconegut a l'article 75 (coma lo canon del meteis nom) mas sembla que tot aquò se debana d'un biais vergonhos. Semblaria que la presidençia de l'UE , los quichèt de far un pauc mai que de costuma, e de mostrar de respect per la diversitat linguistica . Mas aquò durèt pas qu'un briu... LO lendeman tornèron a lor d

Disturbar la mòstra de la vida. De monde que se passèjan sul pompidors , sus la plaça de la comedia majorala , la de las amors que s'escantisson. Far son sicap e siublar los mèrlhes. Cutar. S'oblidar un pauc. Sem la grana de borgès que manjan en se laguiant de l'avenir dels enfants. Avenidor mai bèl que durbis sa pòrta , camin de las lausas, pròche d'un film eternal, tant i a de peiras encaladas a l'ombra dels cipressièrs. Estillar las causas mas sonque las que comprèni plan , e esperar , que lo temps anira siaudament , lo temps s'estorris ambe lo temps. Ven coma una vièlha pèl de figa que sarra fòrt son nogal sec de cerièra rafida. Es a dire que vòl pas pus ren dire . T'a promete que lo mai bèl relòtge pareis mai bèl que lo temps ambe son braç de coire. E qu'a flor e a mesura d'agatchar lo balanç e ben finissi per creire qu'aquò's pas ela que tinda las segondas , mas mon còr . Aital ganharem la batalha del temps.

I avia un òme que cantava a la gara Matabuòu. Un republican espanhòl, crèsio benlèu saique un catalan. Enfin un que coneguèt plan la guèrra... Mantuns còps los escoti pas cantar, que lo rebat del membre grand, empesca de comprendre las quitias paraulas... Paraulas oblidadas e raices arrencadas.. . Trobèri lo sèu cant plond. Me daissèt enregistrar sa musica. O faguèri dins los comuns qu'i avia pas degun per nos treblar. Ame lo camescope. .. Las images las ai perdudas, mas demora la musica... Me mostrèt la fotò de sa femna e dels mainatges . D'unas papieròts vièlhs que sabiai pas sonque de que podian servir... Era bèla tanben... La femna . Me diguèt que partiguèt per l'autra monde , e coma èri preissat pel tren , li respondèri que " son de causas qu'arrivan" . Pensavi que parlava de l'America . mas non el parlava del monde que degun ne'n torna pas jamai... Coma que aviai perdut l'astrada de me calar... E me sembla que devriai las escriure las

Pichòta fotò de la diversitat. Nevava ... L'agla clinava lo cap. Un senator marchava; Una academiciana seguià, S e vesiam pas pus las alas del tropèl... E nevava.. . Ailabas a Changaï Un diplomata françès Escotava de monde parlar sonque Anglès... Alara cridèt : " A las armas companhons Que la sang poirida raja dins las règas.. . Salvèm la lenga de la republica La dels drèches de l'òme e qualque còp de la femna. Contunhèt: " venon dusca las campanhas se pagar las filhas e las femnas " "La bandièra sanhosa es levada " Paures E totes se jitèron suls occitans Que cercavan los campariòls . Que manjavon sus l'èrba Un tròç de cambadjon.. Pels campèstres. Nevava l'agla baissava lo cap , aprèp un camp de nèu un autre camp de nèu, que se coneissia pas pus las alas del tropèl. Nevava Separatistes, comunautaristes, sectaristes, guitaristes . Defòra. La França demòrarà la França. E tot serà plan... E totes partiguèron vas Paris... En cantant. Dius que l&

M on païs garda al còr B lassaduras prigondas E violencia primièra D’un temps de malastre Paraulas oblidas E raiças arrancadas Praquò se cridèt j oïa Pel mont e pel v alòia Oc qu'un sòm darrièr? ?Sòmi darrièr? C al abraçar sos pèlses L i donar de coratge E nos trufar d’elses C oma al temps del paratge. E cantar lo darrier coplet Qu’es tanben lo primièr Q ue fa bel temps.... Qu ’ai pas ausit. P arlar d’amor. S ai que ... los trobadors? U n rei ja un còp N os venguèt del nòrd E tornarà lèu un jorn P er far la mèsa a mort. L èu desraubara la dòna vièlha E chaplara rossignòls jos la trelha S ens ausir lo darrièr coplet Q u’es tanben lo primièr, F a bel temps. Q u'ai pas ausit parlar d'"Amor" Vertat qu'antan Foguèt dels trobadors. Mas qualques còps un cant . S ' afortiria, d'una abraçada D'un poton , d'una paraula. Un vèrs enrabiat, que rimalha ; Coma cometa dins la nuèch Qu'esclai

Me soveni , me soveni, me soveni me soveni me soveni. E ....me ....soveni Me soveni me soveni Me soveni me soveni d'ela , que me'n soveni E mon recòrd, ma remebrença es pas qu'un sovenir amagat jos la montanha dels sovenirs que s'amolonon . Me soveni me soveni me soveni, me soveni . Mas ont es que me sovenga . Que la m'escalprèssi, al mai plond dels sovenirs oblidats. Dins tos braçes sus Mars dormir(music(a) costic(a)costic(a) Musica(ensag) e pintradura dreches servats .

A doas oras, de la vesprada, nos arrapèrem al camin tòrt de la carrièra granda. Mentre que lo solelh nos asaigava de tota la potencia . Tonton lhabrava e l'ajudavi per escupir del milhor. Quna calorassa! Ieu me sentissiai tanben montar lo vomit. D'un moment tonton volguèt escampar l'aiga e ièu tanben. Mas d'unas femnas que passavan nos insolentèron. « Porcassièrs, saumaires , golamasses ». Tonton s'espetava de rire. Mentre que ieu ne sabiai pas pus consi far. Mas dèts mèstres pus luenh, o mai naut sul camin , qu'èri ièu que m'espetavi . A me cagar dessus. Savètz l'istòria que contèt lo garda al cafè: « lo pièger quand venèm vièlhs es pas , un còp enebrigat, d'escampar las aigas dins l'armari de la cambra e de contunhar de parlar coma se ren non èra, pas mai d'oblidar de clavar la bragueta, un còp l'aiga escampada, non lo pieger aquò's d'oblidar de la dubrir » Ai fotre de tu que me fas petar lo boton mèstre, qu'è

Demorèt un temps sietut. Puèi se levèt en mormolhejant. Fasiá totjorn la meteissa grimaça que revertava un pauc lo sorire d'un nèci. Se podiá pas comprendre las paraulas , que disiá d’un biais estranh , en siublant un pauc , coma un vièl que li faltaria las dents de dabant. La nuditat lo geinava pas cap entre que marchava la quitia trompa levada coma un elefant. Li demorava la mòstra que marcava petantament, nòu oras del matin. Marchava d’un pas trastolaire , d’un pè puèi sus l’autre, coma se seguiá una linha imaginaria. Qualques còps sortissiá la lenga , tal l’escolan que s’aplica d’escriure la majuscula. Puèi sautava en gingolant a pès-ranquet. Saviá pas qu’èra vengut doble, que Pi1sang èra tornat nen coma el. Levat que Pi1 sang seguissia lo raisve de glòria , del retorn al " païs " ame sas descubèrtas inausidas , dos èstres que podian far ondejar lo monde coma la reina o fasia unes còps totes los quatre sègles, mas tant fòrt qu'èra pas de creire