L'ostal nòstre de J Besson

La fotò aici dessus foguèt creada per un jove creador de l'escòla californiana .Es un fotògrafa que monta. Lo que viatja de longa per cercar, e trobar d'imatges, e d'agachs qu'avem pas ,que vesem pas . Aquela fotò foguèt prèsa entre dos viatges , quand venguèt se pausar en çò nòstre, a Sant Geniez d'Olt , entre dos exploracions, se me soveni plan , al Tibet e l'autre al nòrd del Niger. Norbert Fabre me faguèt don d'aquèla fotò remirabla per que retipa tant plan los ostals vièls d'en çò nòstre...

Ara Norbert faguèt una espausicion de sos òbras dins lo vilatge de Campanhac dins Avairon. Lo subjèct èra de representar lo monde de Joan Bodon escrivan major del sègle 20 e oblidat del sèu pòble , mas que compta de mai en mai , tant dins lo domèni occitan que dins l'art de l'escritura.

Me soi permès d'ajustar a la fotò una mena de comentari que retipa plan , me sembla la situacion del mièjorn. Pertot d'ostals per vendre. Una civilisacion qu'es a mand de disapareisser... E qu'aquesta fotò resuma plan en un clic d'un ulhaus...

L’ostal que soi nascut

L’ostal que soi nascut n’es pas ric ni paure ;

Nòu i avem espelit e nòu li podian claure,

E i avem pas patit, mai que dins un castel,

Los potons, l’aiga fresca e los pans d’al cantel.

Sai abia set frairons quand ièu sai arribèri ;

Podia ben , me dires , demora decont èri ?...

Aital rasona pas l’obrièr trabalhador,

E, per que Diéu o vòl, dins la nòstra Avaïron

Las nòras dels païsans , pilhièrs de las familhas,

Brèçon d’un même brèç quatre enfants e cinq filhas,

N’i a que van pus luenh , parli per a pùs près,

Volgen dire Mossurs , que n’auriàs pas lo prètz

Per donar des soldats al drapèus de la França

Viva lo Segala ! Viva la tèrra sansa

Que bèu pers sos enfants la rosada del cèl,

E lèva lo segal e lo froment rossèl !...

Viva los ostals plens de fraires e de sòrres

Desgordits , estirats e vèrts coma de pòrres

Que dormon sus la palha e creisson dins los camps !

Viva los ostals plens ! e viva los païsans !!…

« Que fa ‘qui mai, Catin ? ço fa lo paure paire ,

Sem paures , sem roïnats o s’en manca pas gaire,

E de dròlles totjorn !...A la bontat de Diéu !

I a quinze besengons que pièton dins lor nieu

Ambe lo bec dubèrt per prendre la becada…

E besenga jamai s’es pas desesperada,

E cap de besengons s’es pas acantelit… »