Festenal occitania mai que mai

MURETH


La cançon de la crosada .
Jean Duvernoy arrivèt , simplament risolièr e aimable , coma l' òme saberut qu'es , leugièrament plegat jo' l pes dels ans , e benlèu , sai que de totas las scienças e conaissenças qu'ensatgèt de nos comunicar , lo trentènat atentitiu , esclairat per la poderosa certituda de Joan Duvernoy, que l'intelorencia demòra, encar uèi de segur, la qualitat primièra de l'atge mejan occitan; davancièr de set sègles sus los discorses "in" de la mòda d'ara. Crosada de las causas mal conegudas, volontat del papa, volontat dels cavalièrs contra la quite del rei de França? Inhorença e cobesia dels barons crosats angleses , germans, françeses e autres encara paucs vals.
Joan Duvernoy legiguèt totes los registres de l'Inquisicion e los dintrèt sul sèu sitiJean.Duvernoy
Nos expliquèt que lo rodol de Tolosa e mai lo Lauragais èra una tèrra plan laurada pels Cataras, que cada familha avia qualqu'un de la familha la sòrre, lo fraire , lo paire praticavan la religion catara . Mas pas qu'al nivèl nòble . Tanben lo pòble , los sèrfs . Sens cap de classa sociala! Qu'un nòble podia s'amagar a cò d'un sèrf quant èra perseguit per l'inquisicion.
Mas de Catares n'i avian de pertot dusca en Germania, e encar a mai dins Lombardia...
Totas venguèron lutjar contra los crosats de Monfort e aparèron Tolosa cada cavalièr aparèt una pòrta de la ciutat comtala de Raymond qu'el aimava melhor los Vaudès, e qu'avia recaptat dins la vila de Montauban .
E morala de la morala de l'istòria benlèu , los perfeits èran pas fanaticas, que d'unes dobtavan al moment de morir entre los sacraments de la gleisa catolica e los de la gleisa catara, per de còps prendre los dos, o cambiar mantuns còps.
La conferencia de Joan Duvernoy es d'en primièr lo raconte d'una leiçon de tolerançia transmesa per los aujòls. Al contrari dels cavalièrs del Nord qu'an tot entamenat per de chaples orres...
Enfin , Joan Duvernoy esclairèt lo ròtle particular dels cavalièrs angleses a començar per , Monfòrt lo quatren personatge d'Anglatèrra, senescal, e non pas pichòt baron françès gromand de tèrras , de ricquèsas e de poders.
Verat es ben la gleisa que volguèt lo chapla e la guèrra .
Per que? Savi pas.
Joan Duvernoy donèt la sentida d'un òme que s'estona encara de la falordisa, del necitge e de la cruseltat dels crosats.
Erèm lo dimècre 26 de setembre dins la MJC de Roguet. Nos trobem un trentenat per escotar una orada, la bona paraula e la pensada prigonda d'aquel òme saberut , simpatic, sosrisent e liure.