Resistencia. Rics e paures

Lo monde sofris sens ren ne dire . Las gents dels ventres voides
Escotan lo prècha dels parla-plan .Se trufa belèu dels messorgièrs.
En se sarrant de las lors pelhas. Aici nos sarrem de nòstre ben
Qu'aici lo paure ten pas a ren. Sab sul dèt la leiçon amara
Levat lo rire de son nen . Que cerca de trapar lo sen.
De la sia maire que li para. Gibos, quèc, òrb, monde garrèl.
Se passejan auturos jol cèl Lo monde de la bèla cara
Lo monde que pudis son bren, E sas pichonas enganas.
Nos assabenta de tota mena . Consi panar lo paure monde?
Nosautres tanben, sens vergonha? Consi venir un ric,
Sens levar una palha Ambe un èr de dos,
Consi nos trobar la dralha Nos assabentar cada sèr
Nos paure monde vergonhos ; Qu'es al centre del monde.
Qu'an pas d'autras idèas Mèsme quand lo merlhe siubla
Mèsme quand lo solèlh lusis A la vesprada davalada .
Al clarabrun sorne. Que de trabalhar sens viure; Per ganhar de que viure.
Nos assabenta de panar pus .
Als mai paures que nos. Per n'estre que mai liure Qu'avem perduts tota joià?
E que sabem pas pus qu' aièr...
Qu'un jorn dins son enfancia Tenian çò que d'èstre fièrs
De nòstra fisança. De nòstra misèria... De Nòstre paure ben
La vida se passèt Al long del florit mes de mai
Plen de fòrça e de sang secat Sus las parets... a mai
.... una lagrema.
De flor en forma de poèma
Inacabat
Sai qu' un jorn s'acaba Lo resson de la vida oblidada Bruch de ròdas ensanhosidas dins las vanèlas
Per nos de l'esquina gibosa A l'uèlh torçut a força de pregar clinat devers la tèrra. Per una armòna Que vendra pas jamai, sens mesprès Elses e nos sens paraulas comunas Elses e nos sens ren a nos dire Que lor poder per nos , Non val pas sonque ,
L'alena lèugièra d'una ròsa.