Ganhar pus ? De qual drech?

Adiu.
I a una mesada o doas; vejèri un savantas trufandèl , esclairat d'un premi nobel que parlava coma un libre. Un savant croata se me sovèni plan. Parlèt una miètga orada a la television d'internet , una discutida en fòrma de conferencia confidentiala dempuèi la Sorbona, qu'acrancèt pas gaire los jornalistes. Que los paures son totjorn aprèp Carla. Escotava que d'una aurèlha , mas dempuèi que l'ausiguèri que sa discutida me vonvonèja encara pel cap.
L'òme saberut lo cresèguèt un pauc trufaira. Mas se trufava pas e me faguèt soscar.
Lo genetician parlava de la necessaria e inagotabla diversitat culturala, e que la natura pòd pas que donar lo pièger e lo melhor , e que faltara totjorn , aquò's perque las doas partidas son ligadas , lo pièger estant pas que la contra partida bessona del melhor.
Lo sèu premi nobèl , lo recaptèt per la gracia que faguèt de la reparticion dels gènas al sen d'una populacion, la quala reparticion se presenta jos la fòrma d'una corba de Gauss, es a dire la forma d'un capel a la Napoleon se volètz. Aquesta corba es simetrica. Es a dire, que lo nombre de genius dins una poblacion es gaireben lo meteis que lo dels simples d'esperit mal pervesits.
Sera tròp complicat per ieu, d'explicar de l'entama a la fin lo rasonament , levat que l'òme ambe son brave sorire , ne'n tirèt la conclusion capitala de la necessitat de la solidaritat . Per de que . Aisit . La vida e los gènas que capitam, es una mena de lotaria . I sem per pas res ; es aital , de longa la vida que fa d'ensatgs , que desenvelopa la diversitat tot "asimut" , que semena de tot costat ; que la vida cerca totjorn e sens desalenar lo mejan milhor de se reprodusir , que l'Ome n'es pas gaire pus que lo vector, de trovar la milhora formula , en ensatjant de millions e de millions de combinasons. Vertat que l'orgulh ne'n pren un còp....
Tanben per un savant que troba quicòm , e trauca los segrets de l'univers, la vida ailas fa naisser un enfant al cervèl "malaute" . L'òme deu de comprendre que benlèu a lo meriti de trabalhar com'un muòl per comprendre , mas ten subretot lo benastre, qu'es pas de creire, d'o poder far. Li cal donc pensar als autres , als "paures" . E se trachar que lo meriti ne'n reven d'en primièr a la reparticion gentica aleatòri , çò que fa pensa de la paraula biblica :" los darrièrs seran los primièrs".
E que donc tot lo rambalh mediatica sus l'òme que se fa tot sol(Bill Gates per exemple) , o lo que començèt dins un garatge ambe ren de ren coma ajuda, e los que creson de s'ameritar de ganhar de millions e totjorn mai e d'esclafar tot sus son passatge.... Paures son; en realitat de profitaires , de necis e d'inhorents.
La leiçon del savant dona una relativitat granda als discors ambiants; leiçon de modestia .
E tot aquel trabalh fa que la societat se buta de mai en mai cap a d'unas solucions de sapiença; que n'aurem fòrça besonh lèu.