poèsia falorda del sègle XII

Tolosa seria venguda rebella
Per un joine que se fara bela,
A metre de ròsa de pertot
Tolosa se pintrara las brègas.
E se tancara boca dubèrta
Nuda a totes los caireforcs
Tal una puta se passèja
Sens voler dubrir son còr
Un pauc de roja, un pauc de blu
E lo cèl que s'escartaira
Entre quatre chaminèas.
Talas quatre espinas aparadas.
Qu'aparan lor poison.
Quatre vies plegats per amor.
De la bestia pudentissima.
Ieu me'n torni al mèu ostal.
Son còr me volguèt pas donar
Per doas figas cansadas .
L'òme prepausa , de son caval
A la femna una balada.
D'una riquèsa que trobara.
Entre un ivronha aroïnat
E un notari que trantalha.
L'escuch es perdut al pè
d'un lièch que rend l'ama .
Estavanida sens plaser
Deman se diu vòl a l'alba;
Lo solhèl nos escupira
Son gaug e las lagremas.
E totis cocuts cantarem
Dins nòstra prada lo repic
de las paraulas franchimandas.
Entre un pibol que tinda
E un cloquièr que floris
Es aital qu'aqui virarem
Sens rimas e sens rason
De Trucas Lunas en cançon;
L'astre negre del falorditge;
Butadas a las règas las granas
Sècas de l'oblid davant
Un grand treboladis.