ficcion doas seguida de la una

Ficcion Un- seguida la primièra partida del rapòrt. Bon sèr papa tangò. (ensag de micrò)Te recebi cinq sus siès.

A esquèrra aquò's ièu.

Sofia tre la debuta coma o diguèri se mostrèt insuportable. Volia a tota fòrça comandar. Coma un enfant que far pas que s’acaprissar. Malurosament tot aquò se mudèt mal, lèu sentiguèri l’asirençà montar en ieu coma un flum poderos que devia me butar de la tuar…

Per descriure plan l’estat d’esprit que foguèt lo mèu a n’aquèsta epòca , me ven a l’idèa de parlar de la seconda engana que me faguèt , quitament davant de montar sul Pofre , lo vaissèl de CTGM se sona lo Pofre , per revertar lo rajament de la CTGM dins l’espandi pregond e los milions de tònas carrejadas. pel benefici d’una ponhada de faineant que nos pagan ambe una fonda e de ponhadas de favas, mas es pas lo subject….

Que lo commandant Vertolhon me fisèt la conducha d’aquela punta de fuòc lo Pofre per que totis joguiam ganhants-ganhants, subretot quand s’agissia de la Gleisa d’Ecologia e per la mission de carrèjar per ela doas milas tònas d’uranium , que n’avian lo contraròtle istòria de parar lo monde d’una possibla disseminacion…

Totjorn , al pus luenh que sosqui me soi vodat de tota mon arma a la mission.

Mas realisi que soi en tren de ressegar. Pròva qu’ai de mal de destrigar entre la seguida dels eveniments que se debanèron dins l’espaci estrèch de la fusèa.

Me sembli que parlèri jà d’una fugida de liquid caloriportaire , al quatren pont del cargo ultra modèrn … Un eveniment incomprenable dins un vaissèl d’aquela qualitat e quasiment tot nòu . Que tornèri metre la Sofia a sa quita plaça , aprèp sa dintrada cavalièra dins la mia cabina…

Me soveni plan que li donèri l’òrdre de tampar la fugida de liquid e de metre al trabalh.

A la sortida del passatge de la celeritat supraluminica , compreguèri en parlant enfin ambe lo comandant Vertolhon que la filha m’avia jogat. Qu’avia transmès un enregistrament messorguièr a totas las basas de la CTGM . Qu’èra pas de ièu enfin de nosautres. Mas totes o creseguèron.

Quand davalèrem al quatren ponts per troba l’origini de la fugida , se trobèt que trepejèrem dins un liquid blancas que revertava de lach . E coma de lach n’aviam pas cargat començèri de me pausar de questions. I compreniai pas ren. Benlèu, mercè d’un demai de franquètat , la Sofia que prenguèt un èr minhardèl per dire qu’èra d’èla.

E ièu de gular com’un ase

-Que ?

- es per me prendre un bon banh…

- mas de que’es aquela pissa blanca ?

- de lach…

- de lach ?

- Oc de lach sauma coma pel Cleopatra …N’as pas jamai ausit parlar … De Cleò..

Sul còp trastejèri entre plorar de rire o de paur.

- Mas bogra de sauma , avem pas lo drèch …

- Mas que sai que, van pas nos cridar per tres cent litres de lach non ?

- Mas que si…cabèca

- O escota seras plan content de me trobar perfumada.. ;

Alara i anèri pas per quatre camins . Mas a pron pena se podiai parlar. Capitèt de mormolhar una frasa definitiva que sortiguèt coma una crida de lusèrp que se fa trapar per una sèrp.

- Madomaisèla , vos daissi lo sonh de tot netejar..

- Que volètz pas m’ajudar..

N’en demorèt badaire e mud. La filha me tenia que si lo lach passava al cinquen pont , nosaltras arisquiam plan de tot far petar o puslèu de nos retrobar dins un vaissèl fòl e dins l’escuritat la mai fonsa en viatge al pus prigond de la conaria umana.

Alara coma un responsable que coneis son mestièr copèri las cameras , trapèri una serpilhèra , un ferrat qu’èran pas estat degut servir dempuèi Matusalèm e eissuga qu’eissugara. Per astre la filha ajudava. Bolègava lo cuòl coma una èga , jos mon nas .

Mas que pauc a chauc pauc me venia la certituda qu’anavi la tuar. Curios coma l’esprit es long per se convencer de l’evidéncia. D’idèas me venian , fugidissas , lo cotèl ? Non tròp brutal e de sang de pertot consi far ? …. Lo poison ? N’aviai pas. Un laç ? M’auriai calgut trobar una corda de pianò… Aviai plan una guitara que fasia craïnar d’unas sèradas gauchosas, quand èri content. Mas consi jogar aprèp, se mancava lo mi grèu per exemple… vesiai pas encara. Mas coma disia la maire èra caput com’un miòl e sabiai plan que capitaria de trobar…

E lo pus bèl de l’istòria venguèt que la filha èra plena de susprèsas.

Quand levèri lo cap ambe las tresusors, la vejèri pas pus, era pas de creire. I vesiai pas pus ren tant que la rabia me trapèt . Mas qu’es pas tot. Quand partiguèri en bramant ambe la destral de securitat anti-fuòc, per li copar subte lo còl a n’aquèla sauma, que me laissava marinar dins son lach de sauma , e ben la pòrta al cap del corredor s’èra clavada. Ren que per aquò me diguèri que s’ameritava de morir .

Era pas de sa causa non , que los sasses dins tot lo vaissèl son totjorn tampats . Mas tre que se produsis quicòm de special , alara lo canton anormal es isolat e clavat per de verrolhs poderos. Es per aquò que l’avia tancada la pòrta en pausicion dubèrta, ambe un margue de balaja , margue pichon que la santa colha de Sofia avia butat sens permejar. E que me trobavi enclastrat al quatren pont de mèrda ambe las reservas de papèl pel cuòl , las boitas de conservas, un molon de sacas de totas menas, blats , milh OGM assegurat per la companhia « Con-setôt » , de quintals d’aplèches per totis los retirats de la Tèrra que soscavan pas que de far la gimnastica , de l’informatica e de la politica … Paure mond me disia entristesit sens veire l’ombra de la debuta de la pus pichona astrada. Diu me disia que lo pregavi fòrt : « qu’un rai se lèva, ajuda me ».

Me remebrèri de l’examen de pilòte . Que foguèri recebut dins los primièrs a l’espròva de subreviuda dins un mitan perilhos, coma lo de l’IEO . (Independença E Oenòlogia)

Faguèri lo torn dels tres membres de l’estage. I avia pas sonque qu’un corredor empegat de lach de sauma e tres pòrtas de fèrre, doas que dubrissian sus los magasins d’estocage e la tresena sus un membre mai pichon de tres mètres per quatre ambe un cagador emposcat al mitan.

D’aqui estant curios coam sentiguèri la rabia m’asaigar la cervèla , coma se una nivòl qimica m’environava dusc’al pus dedins de ieu.

Tornejèri un temps, dins aquela traça de solharda modèrne sens ren trobar de mai que lo conduch del voide-escobilhas. Me calguèt de coratge per m’arrapar dins lo trauc impudentis per la poiridura de la noiridura ,emai, escampada dempuèi d’annadas .

En fasent aquò me penjavan sul cap doas espasas de Damoclès.

La prumièra se sonava Sofia . Qu’aquèla filha se rendia pas solament compte qu’èri demorat presonièr d’enbas, que la cresiai capabla de m’oblidar. Levat de trobar mon còrs e mos òsses rosigats per lo ratum, al cap del viatge, dins lo corredor del quatren pont , sonat per totis los calfaires, lo trauc del cuòl del vaissèl, e que benlèu aquela canha, trobaria ben de m’escampar quicom sul morre, pel portanèl, alara que m’acrancariai las mans e los pés dins la fanga espessa de mosca verdassa emplenada de bacterias , de vèrms e vai te’n saber que de mai…

La seconda paur me venia de l’idèa òrre que lo portanèl d’en bas, podia se dubrir tanben d’un còp. Un sistème engenhos fasia que passat cent kilo , tota la carga d’ escremièras èra escampada defòra dins lo voide cosmica . E qu’alara èra bonjorn la mòrt . E tot comandant qu’èri m’agradavi pas aquel imatge d’espetar coma un uou al micrò-onde e de me passejar jos la forma de bon millionas de particulas de carn e de sang mescladas per un viatge infenit.

Quand quitèri de sospesar lo pièger e lo missant comprenguèri que lo m’i calia amontairar los quatre estages dins l’escuresina , coma un rat malaute que cerca l’aiga o la lutz.

De segur aviai pas fach dos mètres que prenguèri un paqueton de iaorts mitat plen pel cap; puèi encara quicòm que revertava un pot de confitura voide . Coma tombava de naut creguèri de m’estavanir.

La Sofia fasia son quatre oras.

Aqueste còp m’aprometèri de la tuar crusèlament , se per astre Diu, los Dius pietados me permetian d’alenar encar un còp l’èr perfumat a l’iòda de la stacion , baste que me permeta de sortir del tunèl que pudissia a l’encòp, la suja, la pissa,lo vomit, e qu’ una espeça de saloparia de vent tebès e poirid , balajava de naut en bas en me reversinant los pelses.

Passèri lo primièr cap. Un estage de fach. Puèi lo penjal venguèt mai dur…

La seguida se volètz…