Clemença Isaura

Clemença Isaure

S'es casada a la flor de la prima, la paura,

Quand de son arma rajava un jòc d'amor,

Tenia pòrta dubèrta per totis los trobadors,

Se velava de mots la bèla Clemença Isaura

Nusa mesclava l'amor e cançons poeticas

Totes los cavalièrs l'ondrava de cants epicas;

Que son còr e son còrs menavan jotas eroticas

Mormolhs e sospirs mesclats a la pichona mòrt

Tant cridava son joïr que de ruffians del nòrd

Davalèron per veire d'ont venia los rambalhs

Quala fasia tindar sas paraulas d'estrambòrd,

E dusca al cèl sornarut butar cranes cridals.

Los ruffians vèjèron pas qu'una Magdalena

Una puta vestida amb un vestit de reina,

Los mots la plegavan d'un blanc mantèl ?

Saquèjèron la Tèrra mas , ela, valia pas lo cèl

E Diu se fugiguèt quand vejèt los paucs vals,

Se pressar a la Pòrta . Encara ensanhosits

E que lo quite Diable crentèt per son trabalh,

Sa quitia vida, als japals de tant d'acarnassits.

Sautèron dins la flambas totes en se trufant.

Cercavan per minjar qualques braçes d' enfants.

Tant de còps o faguèron, a paupas, sens èstre castigats.

Pas gaire pus qu'un cat que machuga un rat.

Tant de chaplas , de crimis, de gelosia de sang ,

Aital foguèt l'istòria d'Isaure e del papa Inocent.

A la fin enebriats , fòls, escupissants de rabia

Li levèran la rauba de tela fina e nolenta

Per veire çò qui avia dins l'avenc de son còrs.

Una alauseta espeliguèt per los insolentar.

L'un li sarrèt al còl, còp sèc, bèstia pudenta.

Pèi li curèron lo ventre, e los uèls , e la boca

E dempuèi la mòrt anisa dins los valats.

Los lops se'n son venguts coma se son anats.

E i aura pas de crotz dins lo prat dels cremats.

Contra son grat, sus la plaça publica,