França una idèa en perilh

Uèi la patria es en perilh. Lo Senat e l'Academia ne son tombats d'accòrdi...
Se troba qu’una còla de deputats an daissat passada l’idèa , qu’i auriá en França d’autras lengas que lo françès, disi plan d’autras lengas. Qu'es pas de creire. Parli pas dels patuès , mas de lengas. Per çò que dusca’ra èran consideratas coma de patès. Pas te, pas tu, pas nos….

Lèu d’academicians , de senators son montatas sus las fortalèsas de la franchimanditat amanaçadas, entre que la marselhèsa tindava , que lo còr sarrat , vesian clarament, los espauruts, que l’ostal França èra amenaçat dusca als fins fons de son essencia .

Escriguèri de pertot per dire qu’i aviai pas de perilh, que parlaviam, (parlar es pas un sinhe de patz ?) que voliam pas d’independéncia, d’armadas, de mesprètz que , que manca pas de grèlhar, per totes los autres. Cerquam pas mai de far un païs de mai a l’ombra « messorguièra » de l’UE , que volontarian d'unes Alamans Germans traïtes coma la sorna Albion. Voliam pas levar de pareds entre los pòbles , coma Israel fa ame la Palestina. Brèu que la teoria la vos podètz legir e sarrar e aprofièchar coma la la filosofia de Castanh.

Voliam pas pus parlar nòstra lenga-cultura per far de sicramèas , mas sonque per qué nòstra lenga-cultura es tant bèla que las autras, benlèu mai. Lo miètjorn es bèl. Qu’i podèm nautres ? L’estrangièr o dis !Los Chineses volontan de se maridar en Provença. Que vòls ? E se lo trovètz pas bèla aquò’s pas nòstre problème mas lo vòstre. Nos pareis que sem mai tolerants que mantunes autres. E disem qu’aquò nos ven dels sègles passats. Sem acostumats d’escotar.

Amai disem que los trobadors occitans representan un grad mai naut de la civilisacion o coma dis Lafont o Ezra Pound l’eiretage Greg en « Provença » e Francis Ponge i pòd pas rès, s’agis pas d’engenh françès. Aquò's lo nòstre.

Aquò’s dins nostre païs que s’organisèt la resistançia e que mantunas personnas trobèron un abric quand los SS los caçavan. Per tot aquò vos podètz referençar de la dicha de Monsen Menshonic Enric drèches e devèrs envèrs la cultura e las lengas entre lo forum de las lengas al mes de Junh a Tolosa. Veirètz consi se pòd definir una lenga-cultura qu'es mai qu'un mejan de "comunicacion" e encara mens de revirar un sinhe en un autre ….

Mas i a mai , aquò’s la sentida qu’avem de l’avenir de la Tèrra , la violença de las culturas OGM que ne’n volem pas. Mas tanben de la tota potencia de la Borsa , de la mafia, e del neò liberalisme que per exemple privatisa l’aiga al Sri Lanka tres jorns aprèp lo Tsunami . Per aquela sentida podètz legir lo libre fòrça documentat de Naomi Klein : « la Strategie du choc »

Coma aquò serètz d’a fons assabentats. S'agis d'un trabalh professional .

Enfin per lo devenir de l’èstre , las capitadas al long de la vida, la potençia dels fòrts en rapòrt ame la flaquèsa dels pichons, dels paures , dels oblidats, nosautres vos disem de vos interessar, se lo temps vos'n vira , sus las darrièras conclusions , dels comitats d’eticas amassats jos l’egida de l’Unescò .

Per resumir que « la reparticion de l’inteligencia seguis las leis de la matematicas probabilistas e aleatòrias( a l’escala individuala) que la resulta n’es una distribucion , que fa una corba que reverta lo capèl de Napoleon e que se sona corba de Gauss. Consi que faguèssem i aura totjorn la meteissa proporcion d’inteligents e de nècis , e qu’i podem pas res.

Mas diga me , perqué lo qu’auriá tirat los bons genas deuriá encara capitar l’argent , las onors , lo respect ; l’eternitat , excusatz del mot gros , que vòli pas escornar degun a començar per ièu ; que foguèri pas gaire servit per la natura, que savem plan que la lei del mai fòrt es una lei messorguièra.

Mas que ne’n parlem sonque per soslinhar un problème per los qu’aparan l’idèa de lor meriti grand, oblidi d'arregardar del costat de la genetica , que lor dona pas , consi que venga, cap de drèches, senon lo de mercejar lo cèl....

Per aquela idèa podètz cercar del costat d’un savant croata que trabalha a la Sorbona e qu’apara l’idèa contrari que los òmes qu’an ja l’astrada d’èstre superiorament inteligent devon tornat lo monta-davala social, e oblidar pas d'ajudar lo demai de l’umanitat. Cò que , o cal dira es pas exactament una idèa a la mòda al temps de Nicolas primièr.

Enfin per acabar . Se d’unes françèses se trobon completament destabilisats per nòstre volontat de diversitat culturala , biologica , ethnica , istorica , sexuala , estetica, morfologica, democratica , amoratica , etilica, lor cal perdonar que coma diguèt un òme grand : sabon pas de que fan….

L’occitania es mai qu’una idèa quand grèlha pauc a cha pauc l’idèa subrebèla de la « sortida » d’una umanitat enganada dins totes sos ismes, e que representa ara , per mantuns de nosautres lo sol avenir possible , pas sonque per la França qu’avem contribuir de congrear dins son idèa de fòrça revolucionara, e universalisaira : « la republica françèsa » que troba ara e pròva cada jorn sas termièras » , mas que volem per l’umanitat.

Libertat egalitat frairetat . Nòstra dicha. Mas que per malastre nos cal contunhar de butar.

Aqui l’avètz l’Occitania.