Senat, Academia , e OCCITAN

Sus una paret de bricas rojas Una claveta rotla son uèlh . Als darrièrs rais del solèlh quand l'azuèl de sang s'iranja Un crid long tinda dins l'aire Lo d'un regent embelinaire Sas paraulas franchimandas, Rajan espessas de son estrada L'ora oblidada, al ser vengut Plegada sul quasèrn "ponchut" Susa l'escolana republicana Per dire al regent , que l'escolana; la tua
Escalsis sa dicha tolosana, Coma un crimi , que volon lèugièr, coma pertot onte son passatas d'esquèrra o de drècha, de pertot de crimis "a la traça leugièra". Saupra de nòstra eime demesir A boldre ressons, a pluèja sovenirs D'amor, de fèstas,de poesias De mots ligats en ramelets Qu'om s'engruna en chipelet. Talas las gotas ploran la pluèja
E fan clavar las parpèlhas Per capvirar nostre azuèlh, Que fagan al cèl levar los uèlhs Per recaptar lo mot d'amor De la rima d'un trobador. E eissugar entre las cilhas Coma una gota de rosada , Qu'alisaria al long d'una èrba Qu'un pè ne podria pas prautir. Sus las serras, als camins tòrts Grèlhan las lausas dels nòstres mòrts, Son ficadas las peires blancas de sal; Lo nom escalprat jos la mofa. D'òmes d'oc que trepejèron sens fin En chucant sa plagas sanhosas Sens gingolar de son talent Las dichas prendran son vam Sus las pots, que vengua la fam . Mas a la fin que serem totes aici sul cai. A comptar dins los rais de luna las belugas de posca movedissas . E vosautres , nos gaitarètz coma los viatjaires , ame los mocadors, a la fenèstra, per dire adiu. Coma pels d'estrangièrs sabètz, que cantan tròp fòrt, an tròp d'enfants, o se vestisson de tròp de colors...