Per un 14 de julhèt en decembre?

Disturbar la mòstra de la vida.
De monde que se passèjan sul pompidors , sus la plaça de la comedia majorala , la de las amors que s'escantisson. Far son sicap e siublar los mèrlhes. Cutar. S'oblidar un pauc.
Sem la grana de borgès que manjan en se laguiant de l'avenir dels enfants. Avenidor mai bèl que durbis sa pòrta , camin de las lausas, pròche d'un film eternal, tant i a de peiras encaladas a l'ombra dels cipressièrs.
Estillar las causas mas sonque las que comprèni plan , e esperar , que lo temps anira siaudament , lo temps s'estorris ambe lo temps. Ven coma una vièlha pèl de figa que sarra fòrt son nogal sec de cerièra rafida. Es a dire que vòl pas pus ren dire . T'a promete que lo mai bèl relòtge pareis mai bèl que lo temps ambe son braç de coire. E qu'a flor e a mesura d'agatchar lo balanç e ben finissi per creire qu'aquò's pas ela que tinda las segondas , mas mon còr .
Aital ganharem la batalha del temps.