surrealism


L'uèlh vei pas que las ombras lèugièras, sus las parets de la caforna, rebats torçuts per son esperit acossomit, que se tròba plan de sa vida estrècha, incapabla de veire las fòrmas cambiadissas o de'n imaginar. Lo païsatge costumier, cambia de fòrma , quand òm lo gaita lo nas al ras de l'èrba, sarrat de las amigas formigas e sautabocs, pichòts pòbles de l'èrba, qu'òm ausis pas que lo resson de las peires, que davalan de las montanhas , puèi qu'alisan sens fin dusca'l rivatge , per venir s'i mudar en sable .
Lo grand disia que, benlèu, èstre joine es pas qu'aquèl biais de pausar cada matin un uèlh nòu sul monde e trovar polid lo rebomb de las peiras.
E qu'estre vièlh serà puslèu de regardar al travers de la peira que rotla , per devinar l'endrèch ont finirà de rotlar, per se capitar sa plaça cauda al solèlh, e gaitar los astres virar de contunh e las estelas s'atudar una aprèp l'autra, en se disent que de tot biais, la posca sola demorarà .

Commentaires

Posts les plus consultés de ce blog

Encara una nuèch

poèta occitan

Lo 101 unen despartament