estiu de casal vièlh
Estiu de casal vièlh.
Flor blanca sus brica roja,
Sovenirs trufarèls,
Alas de parpalhòl
Frenissentas de dòl
Enveirentas d'argent,
Volastrejant dins l'èr
O rebalant pel sòl,
Coma patas d'aranhas.
Pintrada de baujum,
Una pencha de sèrp,
Escota musicar
Sa bronzina de vent
Nascuda de calorassa
Flor roja e parpalhòl
Daissan tombar sa posca
Dins un rai de calèlh
De la rosèla flor
Crebada dins sa copa,
De se pintar d' amor
Esclafada pel sòl
Tala flor de grabèl
A la pòrta crevada
D'un casalòt tròp vièlh
Tindan los rebats bèls
D'una campana sorna.
Mafs
Ah! Un poemet en gascon en çò deu gorilha (lo qu'a la cara d'un orang-otang) Òsca!!! :-D!!!
RépondreSupprimerLo poèma en gascon èra lo de Pèire Bec e non pas aqueste, clar. Mas aqueste ei plan polit tanben. Mafs, de que vòl dire? Qual es l'autor, sès tu?
RépondreSupprimerOc aqueste non (paginatitolada:estiu de casal vièlh), es pas de Peire Bèc , mas l'autre dessus es plan de Bèc(pagina titolada azuèlh) tirat del Gai Saber no 510- ont faguèt un poèma per cada jorn...
RépondreSupprimerAdissiatz J De Peiroton que se m'engani pas anem nos veire lèu Non?
Es possible qu'anèm nos veire lèu, mas sai pas ni quand ni on. Remarca, o sabi pas tot! :))
RépondreSupprimer