Identitat cultura e occitanitat

Identitat culturala: Qu'es aquò?

Ausiguèri la responsa sus radio Mon Païs, ièr a très oras, a perpaus de la fèsta que se debanarà al Raze, un pichòt vilatge dins lo Tarn me sembla.
Lo jove, pron simpatica, del comitat de las fèstas , explicava la tòca de la fèsta , a saber , s'amassar , per prendre entre las mans l'avenir de sa cultura e de son identitat. Afin de l construsir son identitat culturala, sens esperar quicòm del ministre de la cultura , qu'òm sab plan, ara que de tot biais, l'argent demòra sus Paris.
Explicava la filosofia de Castanh, qu'es una òme major de la pensada occitanita .
Ausiguèri pas tota la discutida dempuèi la debuta. Sai qu'ai pas tot comprès.
E se pòd que m'engani... Mas
pareguèt qu' òm pòd partir d'idèas justas e tombar completament a costat al moment de la conclusion.
E que coma lo jove citava senher Sicre de longa, me pareis interessant de ne parlar , quora per exemple diguèt que :
- França esclafèt complètament las lengas ( çò que vrai e que contunha...
- que la langa èra quitament mòrta...(çò qu'es pas encara vrai)
-que França tuèt gaireben totas las manifestacions de la cultura populara.(França es vengut un desèrt , per las animacions popularas.
-que çò que caracterisa una cultura poderosa aquò's sa dubertura , e citèt Occitania del sègle 13.

E l'òme diguèt per acabar que :
-la fèsta del Raze èra un luòc dubèrt ont totes podon venir, ont que tot es a gratis. (Polid tot aquò)
-que l'identitat es quicòm que cadun se causis ???. L'identitat se causis a son idèa ???? e qu'elses an causit de se prendre en carga, sus aquel sicut, e d 'inventar l'avenir. (encara mai polid).
Vertat per la carta d'identitat e encara...
Cò que voldria dire, que i pas cap de rasigas umanas , e que lo biais de se noirir ,de parlar , de jogar , de cantar , de rire ,es a dire tot çò que far la personalitat e l'identitat prigonda, e que ven a l'encòp de la genetica, de la familha, de l'educacion serian pas que la resulta d'una volontat?
Espèri que m'engani, e que comprenguèri mal, mas senon, que tot aquò pòd pas èstre...
Un òme que vòldria copar las raices darrièr el , i arrivaria pas jamai , que son elas que l'an fach.
De tot biais , m'estonaria que Castanh parlèsse un jorn aital.