Poesia

Al ser

Al ser l'aucèl plan las randolèja pel cèl.
Abans de se pausar sus l'escruma de mar.
ont las èrsas suavas brèçan son còr amar.
de lor plan dòç cascalhadis encantarèl.

e l'aucèl sus l'aiga tot doç se balançèja.
Mentre que son ala se nega dins la bruma.
e que l'estelum s'aprigondis dins l'escruma.
son còr vola près de l'aucèla e cantusseja.

Sabi tanben un còr solet que pataqueja.
Quand la luna se pèrd al miralh de l'estanh.
mentre que lo ven,t per la ramada se planh.
e l'ausèl de nuèch e de solesa choqueja.

E lo còr alassat tot doçament se pausa.
tremolant e crentos a l'òrle de ton nis.,
quand erseja l'estanh , la chòta s'amudis,
pallis la luna e lo vent alisa la lausa.

Del Gai Saber e de FC del 3 de junh 2007