Ferran Deleris

Son pichòt nom: Ferran.
Estranh e rare .
Nasquèt en 1922, del costat de Riupeiròs a l'abroa de Viaur dins la comuna de Bòrs. Una ribièira fòrça rica d'escrivans... Besson, Bodon , Marti , Pradèl
Una vida qu'es pas de creire. La sia vida penecosa aprèp la mòrt de la maman...
Mas lo dròle tenia los uèlhs dubèrts grands e prigonds. Agachava la vida al front. Direm auèi qu'èra un enfant aluserpit entre totes , e qu'aprenguèt lèu de jutjar lo vesinatge dur e mantuns còps crudèls.
E lo tipe va tirar sa rota.
Traversarà l'Espanha qu'aima pas gaire totes aquelses "fugidors" que traçon dabant las armadas d'Hitler.
O explica la sia vida , dins son libre "MEMORIS" , capitadas e perdas de totas menas . Un òme fargat per la vida prigond , plen de sapiença, ric de son experienca de païsandòt, que coneis pron lèu , e fòrça plan lo prètz del pan.
Jamai l'oblidarà la susor d'aquel tròç de cantèl.
Aquò's fòrça interessant de legir son analisi de la politica coloniala françèsa ; ou pus tard uròpeenca , qu'aguèt l'astrada de coneisser.
E dins MEMORIS nos dis sens farlabicas , son trabalh de segur , mas tanben la destinada de la sia familha , la mòrt de sos garçons , un patiras qu'es pas de creire. Entre que contunhava de trabalhar, coma o faguèt totjorn .
Que venguèt qualqu'un dins son mèstier.
Aprèp la legidura de MEMORIS, es per aquò qu'òm dis pas a un òme coma Ferran Deleris, paure Mossur Ferran Deleris.
Solide que devia pas èstre un òme facile , mas coratjos, amai qu'èra .
Mossur Ferran Deleris . Osca pels vòstres libres. Merce Mossur Ferran Deleris.
E pels totes los saberuts de la lenga d'òc un consèlh : oblidètz pas lo diccionari que lo tipe tenia un vocabulari de prumièra borra , a la sorga roergata dels aujòls .
Qual sab se Occitania e totas las societats saberudas li tornaran l' omenatge que s'amerita?

Commentaires

  1. Es ben el qu'a escrich "L'Aucon" ?

    RépondreSupprimer
  2. As pas metut Molin dins tos libres favorits ? I a Vaylet. Es que sabes que son tombèl es una pèira levada, dins lo cementèri d'Espaliu ? Te contarai l'istòria, se vòls.
    Mos parents an conescut Bodon e Vaylet. E ieu, Paul de Gairaud que veniá manjar cada dimenge a cò que sa cosina, la memina de mon pus vièlh amic. Legissiái sos libres sens saupre qu'èra el que los aviá escrichs ! L'ai sachut pas qu'après sa mòrt.
    Mercé d'èsser vengut veire mon blòg (aquò's un dever de "Pratica de la lenga" per la fac de Montpelièr, que li soi tornada aquesta annada per passar una licencia d'occitan, en mai del trabalh)
    A lèu !

    RépondreSupprimer

Enregistrer un commentaire

Posts les plus consultés de ce blog

Encara una nuèch

l'escorsa