lo caireforc

Se sonava la Joconda,
El l'espiava,
Que l'aimava
Mas ela se trobava la mestressa d'un rei;
Lo vesia quitament pas.
E l'aimava pas.
Lo ritonèl de la parròquia,
Que la badava quand montava son ega blanca;
Ambe los mossurs de la vila
A cassar lo rainal.
En udolejant coma des falords.
Quand tindavan las campanas ,
que per ela sonavan pas.
Jamai l'agachèt pas una seconda .
Entre que seguissia
Son camin de patiras
Lo còr ufle sus las pòts.
De son amor comol de causas impossiblas.
Lo sèr a la caminada ,
Se dormissia ambe son sorire.
Mas davant de cutar ;
Fasia sa pregaria ;
Totjorn çò mèsme ,
Dius : ajuda me .
Dona me un poton
Mas Dius ausis pas gaire los òmes
Encara mens lo riton amoros.
Subretot quand demanda
l'ajuda d'Eros...
Praquò quand un amor es tant linde.
Se disia lo curat , Dius devria m'ajudar.
Jamai Joconda lo vejèt.
Foguèt lo castiment divenc .
E ne'n moriguèt lo preire dapasset,
sens ajuda de degun.
Que totes se serian trufats .
Que saupessen.