Occitania

La vesi coma un raisve
Suauda , tranquila,
sola e fièra,
luenh de la pichonèsa,
que nos ribèja la vida tota.
Levat quand la prima torna,
E que las colors de las flors,
Alucan dins l'òrt,
de flambas mirgalhadas.
O qu'un amic disparegut, desconegut, o quasiment mòrt per l'ama
Passa lo suèlh...
Occitania flum, Occitania mar?
Retorn eterne d'un remembre sebelit,
Que grèlha ara ;
Coma auèi , tre que lo vent de mai, bolega las brancas floridas dels ametlièrs ,
Pròva que l'aurassa ganharà pas jamai.
Contre l'espèr d'un fruch.
De la natura...
...umana.