lo sexe del cagaròl

, Quand commença de te demandar lo sexe de l'épòca e ben paure aquò's que ven vièlh.
Praquò me la pausèri la question...
Coma disia un òme un jorn : i a pas de questions calugas , non, ...... i a pas que d'idèas emmescladas...
Era umaniste aquel òme, que prepausava de viure de ren, dins d'ostal de peiras sècas, sens aiga a l'aiguièra , sens electricitat , sens tele. Paures un martian. Alara que nosautres joves aluserpits ,voliam tot... A començar per lo molin de cafè que dispareguèt lèu . Pas la mitat , pas lo demai , non voliam tot...
Mas aguèrem pas grand causa , que los òsses e la cabèça un pauc coma dins l'istoria d'Hemingway de l' òme vièlh e de la mar.
Un jorn lo savi moriguèt sens qu'o compreguèssem un quite mot de çò que mormolhèjava.
Aquò's aital lo monde jove , cada matin que caga , crei de far un espleit alara que la natura li dis de far çò que fa, cada minuta. Crei de se comandar e fa pas qu'obesir , d'en prumièr a son sèxe.
Lo despotime de las òrmònas.
E ben vòli dire non, ( canta chòchòta) a n'aquel despotisme, mas subretot a totes los discorses que l'oblidan.