qu'es aquò un occitan?

per l'escotar ..... Se Volètz

Auèi me pareis interessant d'ensatjar de respondre a una question mantuns còps dintrada , implicita , es a dire una question muda , que lo mnde se pausan al perpaus dels occitans , coma se'n pausan a perpaus d'unas sectas, e que pren una brava plaça , tre qu'un occitan se dis dubertament occitan. A començar dins la sia familha.

Qu'es una question curiosa que pòd alucar acò dels autres una mena de rire trufarèl , o s'avem de rescontrar de monde plan ensenhats , que se crèson fòrçats de te pausar la question , : « mas al juste de qu'es aquò un occitan?O encara Mas de que volètz vosautres occitans?

O pus grèu: Volètz nos fotre la mèrda de pertot? La França es pas un bèl païs?

O que se'n chautan de la responsa e que demanda un pauc mai de vin entre que sias a mand de respondre, e que te dise sens ren escotar : « mas lo patès aquò's acabat , ara cal apprendre l'englès. Un pauc de rason mon paure, França es pas una Tèrra de tolerencia? França es pas lo païs dels drèches de l'òme ?

I a encara lo tipe front national d'esquèrra o de drècha que gula sa reaccion alergica. Una mena de violença que raja tant dels jacobins del miètjorn que dels franchimands.

Cal pas s'enganar per elses , lo quite Castanh pareis falord , pensatz : un òme qu'ensatjèt de maridar la cabra e lo lop.

Que la grandor françèsa se discuta pas , se despartis pas , se mescla pas . I a pas qu'una sola attitud que compta per els , n'estre de còr e d'arma dins la venracion , la pregaria . Lo respèct dabant tot... Dètz sègles glorios d'istòria.

Me pensi a M Rocard se parlant sus França Cultura de la demesida de la lenga alsaciana que serian pas gaire que 50 per cent de la comprendre . Aquel òme coma Galo Max, contents de veire la mòrt de las lengas regionalas e segurs qu'aquela mòrt es « normala » en facia de la grandor de la lenga françèsa.

E que a la limita se compren pas que se trobèn encara d'òmes per las aparar.

Ièu tanben , un còp èra , cantèri la marselhèsa, coma un gal , las doas patas dins la mèda coma dis Coluche .

Me l'avian aprèsa a l'escòla . França França França , que pòrta la civilisacion de pertot dedins AEF AOF dins Indochina , dins Madagascar . E me sovèni encara de Gallieni, de Lyautey, sus d'unas cadièras portadas per un fum de negras, que cantavan de joià( los negres) per una escòla un espital, un camin de fèrre . Sens comptar tot çò que los englèses nos avian panats , l'India , lo Canada , l'America del nòrd... Aquelas putas ...

Dusca al jorn ont me calguèt trobar un emplèc.

Dins lo mèu païs n'avian pas gaire.

Capitèri una plaça a Paris . E la mia maire faguèt mina de creire una capitada.

Paures , tre que pausèri lo pè sus trepador de la capitala aviai comprès: Eri pas d'aici . Aquela vila pudenta èra pas mon païs . Voliai partir lèu se que non, anavi morir .

Non èri pas d'aici . Mon païs èra aval. E coneissiai pas sonque lo nom del mèu païs .

Alara a totes los que se trufan de nosautres aicival los occitans utopicas, lor cal aconsèlhar de « montar » trabalhar un parèlh d'annadas a Paris e alara tardaran pas de comprendre sa dolor .

Viure e trabalhar al païs es un eslogan passat de mòda , mas aquo's un senhal pels occitans.

Aquela reaccion , la mèuna , la vejèri tanben ambe los aujòls , ambe totes los occitans , que sentisson sul pic , qu'aquel païs es estrangièr.

Totes te dison que podrian i demorar. I demorèri dètz annadas coma un leon en gabia....

De qu'es aquò un occitan?

Paure teni pas cap de responsa levat qu'es un òme que sentis lo sicut real e que sab que la cagola mediaticò franchouillarda , pòd pas l'empachar de somiar de tornar al sèu « païs « lèu lèu.

La sola responsa als occitans jacobins ,que se trufan de nosautres sens jamais aver agut de quitar lo païs aquòs de lor aconsèlhar d'i anar trabalhar un parèlh d'annadas.... Per veire..

Levat qu'ambe la crisi sembla que serà lèu Occitania tota que serà a mand de viatjar.

Per escotar se volètz