Toca pas al net

Sai que devi èstre d'a fons paranò, o a mand d'i venir, que i a quicòm dins la mèuna cabessa que vira pas cap redond , per rasonar aital.

Mas que vèsi gaireben que l'actualitat tota de color negra. Mas per de que veire totjorn QUE lo négre me dis la mia femna. Tre que se parla de l'avenir de l'occitan?

De segur que me pensèri , mantuns còps França venguda païs mòrt , qu' i a pas cap de debat , per exemple qu'èra l'annada de Jaures? Qual se'n chautèt encara (levat Pèch). Pas cap de debat . Lo pòrnò òc, lo demai nò.

França redusida a las gesticulacions internacionalas , coma la vièlha Austria Ongria

Damne, sortissètz me las rasons d'esperar, la pròva de mon engana.

Cò que pareis curios aquò's que dins lo nòrd de França , del costat de Lillle, la vila de la paura Martina, an entamenat de far un ficatge (flicatge anirà melhor non? ) informatic de l'ADN de cada persona pas sonque los "criminals" , que la lei, n'i a gaire o permetia pas , mas qu'ara aquò's vengut possible , per de que l'an torçuda los nòstres grands desliuradors de l'UMP-S.

Ne'n savi pas mai.

Recebèri encara una peticion(una de mai) per sauvar l'espital , o sinhèri de las doas mans, que lo governament vòl lo mudar en entreprèsa rentabla , seguent un rasonament simplonèl , coma que cadun devria se demerdar , per se se trobar d'unas "complementarias de santat" .

Aièr me diguèri que Bordèu èra mòrt per l'occitan, que dins la mai de las grandas librarias de França , i avia pas sonque que quatre libres d'occitan. Quatre, pas un de mai . Cò que far que la vendeira los trobèt sul pic, jos l'escalièr, un de Manciet e très de recetas de cosina. Pròva que la filha savia, me diguèri, coma se venia de me jitar un òs ... Manciet aital oblidat dins lo sèu païs .

Me lo prenguèri tal un upercut , dabant una amiga nòstra , que confli de longa ambe la nòstra renaissença

Al tornar, puèi me sosquèri , al sicut de Tolosa , Tolosa la Gascona fièra qu'apara sas raiças ela. Qu'apara de que al just? Puèi las mèunas pensadas se demesiguèron , e levat de s'amagar los uèlhs , n'arribèri de realisar que lo sicut, que s'agis ara, aquò's ni mai ni mens, que la capitada d'una anestesia françèsa totala, sens parièra, l'estat de la lenga gascona, lengadociana , provençala , limosina, son pas gaire milhoras , oc i a plan la libraria d'occitania , carrièra del Taur , mas anatz cercar acò de Privat , e d'autres libraires de la plaça del Capitòle. De segur que i a bibliotèca de l'escòla d'Occitania , ( se los trabalhs de renovacion son acabats ? Cò que ne savi pas ) i a encara totas las entrepresas que fabrican e vendon los libres occitans ...l'IDECO, la Talvera , Letras d'Oc .... ) mas que parli pas d'aquelses , parli de la presencia, de libres occitans sus las pòstas de las librarias tolosencas , dins la quitia ciutat de Godolin e sa banlega .

Una istòria de veire mitat voide o de veire fendasclat , mitat voide quitament gaireben estorrit . Que desconsola gaire.

Que Joan Bodon escriguèt fa trenta annadas , "jogarem lo darrièr jòc..."

Alara lo net es pas que lo mejan son cridal, Amaginem çò que n'aurian fach Bodon , Roqueta , Manciet, Lafont , Garros, Mouli, Fraysse , Lafarga, e los eiritièrs , a trenta ans . E çò que ne'n fasem ara , qu' es pas que lo mejan milhor de nos gaitar, nosautres los alucats, çò que ièu o pensi dels RG, e que los occitans , ne'n son e un fum ,( malgrat çò que d'unes ne dison).

Ensatje de representar, aquela agach estatenc, mespresent, que las autoritats jetan suls nòstres esfòrçs per sauvar la lenga d'òc .

E vos convidi lo monde de se pensar fintats pel trauc de la sarralha , que l'agach ne'n valga la pèna o pas.

Una pensada de lutja que!

Que , sem pas d'un Estat de drèch. Sem d'un Estat que cerca pas que de pròvar cada minuta sa superioritat sus totas las autras menas de civilisacions.

E que venga la granda protèsta .