Ròsa

 

Qu'à la cima de la montanha

I a l'estatua del prince malastruc.

Que ten dins la man  lo sceptre.

Despoderat, d'un reialme oblidat.

D'un pòble  sens paraula

E de sos uèlhs color de sang 

Rajan de lagrèmas d'argent .

L'òme, que li soris  Ròsa. 

Lo prince de las colombas,

Dels passerats , dels rossinhòls.

Que para la man al monde.

Dins un òrt de granda solesa.

Al cap de la montanha , òc.

Se ten l' ombra d'un prince sorne

Un rei que voldria cantar,

De  sas pots de marbre. 

Quicòm mai  qu'un mormolh.

E brandir lo sceptre al cèl.

Mai qu'un marga de baleja.

E  quitar son public: quatre aucèls gelats.  

Levat  Ròsa  qu'escota en lor donant de pan .

Que fa cantar al Prince sa cançon oblidada...