Un poëta


Quand serai mòrt , ò luna,
ò luna patarina,
Prèsta mon còr als sòmis
que gàrdan de renàisser.

Ten me los uèlhs barrats 
tins tons òrts apallits,
dins la claror sens arma
de tos castèls d'oblit,

car la jove que mira
mon Doble en son miralh
carnenc es tan polida.

que poirià desmembrant
l'infèrn d'aquela vida,
me la causir per maire ,

Renat Nelli
 trach del Gai Saber  de julhet 1982 que lo traseguèt de : òbras Poëticas Occitana I E O 1981

Commentaires

Posts les plus consultés de ce blog

Encara una nuèch

poèta occitan

Lo 101 unen despartament