Images d'Occitania

Me pareis que se pòd trobar de pichòtas meravilhas dins las revistas OC, fòrça raras auèi, las dels temps passats , de las annadas 50, e que crompe a plen ponhs tre que n'ai l'astrada, carrièra del Taur, e que mantuns còps , me cal copar las paginas , coma s'èran quitament nòvas la revista ... Un vertadièr plaser doble de descubrir.
Ai descubèrt aital Max Allier (l'Emperau) mas pas la debuta del text, sonque la segonda partida.
Max Allier sai que un dels mai grands e que se'n parla auèi a pron pena....
Alara aqui i a un text de P Bec....
L'Unic e la Predera, la primièra partida que n'ai pas la seguida çò que me falta. Se qualqu'un la me podià passar...

Ubiquitat deus sens prohibits dens las artérias deu còr.

La harda que, penjava , trista , a las hièstras . La broma de la vila grana que pesava sus las causas coma la vièlha consciéncia sus las anmas . Lo solelh qu'avia un rictus de contra faiçon. Las cortias qu'èran tancadas , ja que la gent non comprenia pas mes la debanada infinita deus trepadors e las convulsions umanas sus l'asfalt . los lums qu'escopian la sua sang sus aquera espessor d'abséncia e de mogèra . L'Unic qu'èra sol: que'u hasian paur los sons pès perduts dens de luenhs pesquèrs de saunejada e aquera flaquèra deu jo , aquerra soledat d'ua orredessa dens los vertigis d'ua horrèra invisibla , la crotz deu Crist subrondant de la broma , cerebrala còm un sillogisme . Qu'èra sol , sol , e que plorava. A ! la lenha ! la lenha au huèc! Jogatz , joguinejatz , drollòtas ! A quin mit de doça simplessa l'Unic qu'arraparia son auejanca?
Tot d'un còp, a un cairehorc, que vedèc la broma a mauta 's dens l'ombra, l'ombra ue desplacèc la lutz, la lutz que portèc ua forma. la dansa de la sua sang , sobte , que's hasquèc mes amigalhanta en eth. Qui èra aqueth Aute? Aquera solitud, sobte, que venia au son rescontre? E l'ombra acesta qu'avia ua votz , e aquera votz que disia:

Que volètz?

Los òme que venguen entà jo:

n'i pòdi pas arren.

Que soi l'amor redusit a la sua mes simpla expression,

l'amor sens sequelas,

l'Absolut entre parentèsis,

l'Absolut dens sa crudeltat.

Que m'agradan las situations claras e la passion que veni

Qu'es pròpria e lavada com un calhau blanc .

Que soi la libertat:

Que venguen , que'm possedissen e que se'n van.

Lo mens amor qu'es carrat , viril , dret , logic,

tots temps a la hautor d'eth -meteish ....

OC NO 209