mans crosadas e juntas

Pregarias

Mans claveladas, mans jonchas , per pregar ,

A d'unes Dieus sords, que se rison de totes.

Aqueles Dieus garrèls dels òmes, oblidóses.

Que sia per la pluèja, la vida o las amors.

Los Dieus sus son cadièral:

Lor donèron l'òrt, lor donèron la Tèrra, com' un òrt.

Un òme:

En nos disent qu' aval, auriam pas cap de tristum ,

Quitament pas de malautias, d'espinas, de patiràsses.

Un dièu pichon que brama:

Vos disi, vos disi : aici pas cap d'enganas ,

Cap de tranugas, que te sufis de m'asorar.

D'unes Dieus decebut, als autres amassats:

Tira, la Tèrra èra un paradis, confitura pèls pòrcs .

Que s'ameritan pas la Tèrra, aquelas moninas .

E d' artèlhar pel monde, que lor avem fargat .

E se virant a la monaca suplicanta, l'òme de genolhon, :

Ajas pas paur l'amic la Tèrra es un paradis

Vai i buta davant , e prega ton dieu te disi.

IEU:

Dempuèi nos gaitatz amont sus las nivols,

Al pompidor reial, de l'espectacle grand,

La mèsa sus l'empont éterne dels malastres,

L'uèlh empegat al trauc de la sarralha blava.

Vos trobètz descorats , benlèu, pels jòc uman.

Quand montan l'escalièr tibat de sèda roja .

Quand raja lo vomit de la sang, d'un ventre mòl.

Excustaz me pel agre, senhers quicòm me dòl

E la cridi dels lutjaires al repic, quand dison

Lo budèl al punh, brandissant la bandièra

A plen pitre son imne religiós e sa guèrra.

Musica celèstiala d'una ongla sus un pairòl.

Un dis :

E las maires, n'ai pron de las ausir gingolar.

Las maires!

Un s'espaventa:

Alara que son nen se crebar de talent? .

L'autre:

N'i a pronses de totes aqueles malastres

Un autre

Soi cansat d'aquelas pichonèsas umanas

e se'n torna jaire

Me revelharètz per las publicitats , sabètz .

Quand totes se batan entre elas

per un bocin de pan.

O la nòstra glòria.

O per ren de ges

Aquò's la cançon rèssa .

Los Dius nos an daissats e nos trobem liures.

E ne savem pas de que ne far ...