Lo finataire de Manhatan part 10

Totara se poirà passar lo film en bocla, tranquilon .

La postura de Miosotis li faguèt pensar d'un tablèu titolat: l' Origina del Monde» e que mostrava una vagina. Se remembrava pas mai ont l'avia fintat. Levat lo fum de monde qu'esperava son torn se recordava de ren. Vertat que pels òmes , èra lo monde desconegut, la fenda estrecha d'ont èran nascuts , bramaires , roginèls e merdos , es a dire un monde completament espaurugant e estrangièr . Aquel tablèu èra plan escandalos, vergonhós e sens gràcia, comandat dins una tòca de pornografia, per de paucs vals . Lo tablèu foguèt escambiat entre mantunes païses. Los òmes de totes païses s' èran ligats per gaitar cadun son còp per trauc de la sarralha.

Alara que la luneta li donava una qualitat d'imatge de primièra borra e que la Miosotis parava a la canhada dels jaupaires , lo rebat d'un paradís oblidat , de la seuna sorga bèla de vida, de la caforna estrecha del plaser e de la renaissança . El sa boca, la sarrava al còl de la cervesa , e cresià que se tibava entre elses lo ligam meravilhós de la voluptat , tant e mai gostós , artistica , tant e mai solide, d'el a l' asorabla Miositis, tal un trach de lutz.

Per tot dire èra la femna al primièr matin .... Eva

Ara Miosotis se teniá dins la posicion del lotus.

Desconeguèt la bola dura de l'ereccion.

Agachava la vila,e Miosotis per l'ulheton .

Que dins aquela citat , i avian los que gaitavan , los que los fintavan e los que fasián pas que fintar. Aital dins totas las vilas de la planeta...

Subte agèt la sentida que la vila l'agachava tanben , de las milas fenèstras, respondián al seu agach, que la vila s'agenolhava davant Miosotis e l' asirava a el, l'estrangièr que fintava dempuèi de meses la fada sus la terrassa.

A mai , li trapèt la certitud que la tota la vila sabiá. Per Miosotis. Que tota la vila gaitava de darrièr las tampadas , quitament en apnèa. E qu'èra venguda la Vila Miosostis , e que pregava la vila de l'ajudar. Del lotus cambièt de forma, vaqui que venguèt prègadieu. Demorèt tancat una mièja ora , tala una estatua. Tombèt enfachilhat .

Puèi la filha se revirèt, dintrèt dins la cambra per se vestir. Passèt un imper negre sul vel de seda blanca , ni mai.. Atudèt lo lum. Sortiguèt. Lo spectacle èra acabat. Ne'n valiá la pena. Se freguèt los uèlhs e repleguèt lo tube de la luneta...

Se sentiguèt malurós , malcorat. Pel primièr còp se trobèt d' estrenar la pel d'un sala pichòt vejaire vicios.

Colpable e malurós venguèt.

Dapasset se revirèt tanben. Tirèt la cortina. Aluquèt la lampa de cabèç e anèt entrò lo refrigerador , sens trobar cap d'enveja , tornèt a la cambra , e despleguèt lo lièch de l'armari , e se jaguèt sens se desvestir, sens dubrir los lençòls. Se sentiguèt sale, mespresable, vergonhós.

Una mièja ora aprèp, alara que s'acossomissiá, l'arma pegosa , qualqu'un sonèt a la pòrta. Fintèt lo revelh lumenós . Èra mièjanuèch. Qual podiá èstre? Solide qualqu'un que s'enganava e qu'emmerdava lo monde e que mancava pas de front... Coneissiá pas degun per venir tindar aital. Viviá com'un ermita. Fintèt per l'ulheton sens alucar la lum dins e l'intrada.

Manquèt de s'estavanir .

Era Miosotis que se risiá d'aurelhas. Ne demorèt boca badanta, lo còr arrestat , tal un can davant un perdigal. Levat qu'èra el lo perdigal.