Lo finataire de Manhatan part 7

Òc que viviá aquel moment al cap d'un forn, lo forn de Nòva Iòrq l'estiu, a mai sus la placa nauta, dins aquela calorassa ont rissolàvem, totes egals, sens rondinar sa jòia , sa tristesa, son lassitge.

Qu'èra aital l'umanitat ?

Òc, aital, agropeladas las agaças a l'entorn d'un esquiròl crebat , coma nosautres atalentats de tot , de ren , levats la volontat e la sèt de poder , de la fòrça mascle , lo desir, l'enveja de sautar, d' agantar , d' escartairar. Lo plaser dels òmes de s' estripar un país , o per un país, per una femna, per l'oblidar lèu, alara qu'escampan al brandal los petaçes ensagnosits de susor e de sang aparats per d'unes monges , oc ben, a las escobilhas , per se trobar aviat un autre camp batalhièr . Qu' aguèssem ren per minjar que? Qu'èra pas sonque lo plaser de se cercar, puèi de se trobar de bregas. Dius zo faguèt aital l'òme, un cerca bregas , crusèl , mai que las bèstias, maissant coma la pèsta, e , sornarut coma un papa de l' inquisicion. Aital nos faguèt e aital nos a :Tuatz los totes que Dieu sauprà ben los trobar, los bons.

Paraulas trachas de l'evangèli . Per s' espantar de ren?

Seriàn pas partits qu'òm lor prometès , un tombarèl de cervesas plan frescas, aval. Que volètz, la nuèch, los miètg- òmes velhavan, e lo jorn avian pas quitament la fòrça de davalar a l'entre sòl per se far la bugada. Que se lavavan pas mai la codena . Èran enfachilhats. Que pudissián sens vergonha, sus las terrassas e que fasián fugir los aucèls. Los òmes tubavan de aschich . Se trobavan capvirats , E de longa a l'espèra.

Un joine, ambe la casqueta vissada sul cap, la bocla d'argent dins l'aurelha, un vesin de terrassa li aviá escupit , son idèa suls fintaires de sa mena :

- E tu .... Avisa ....sias tròp vièlh per fintar la joinesa

Se diguèt, que benlèu, tot compte fach, lo fintaire atentiu del genre uman, podiá pas èstre qu'un vièlh arrendut . Un estèt , un astrològ nuechenc, tafurat d'amor, subretot dins la capitala del monde, que sonèt sul pic, : Manhatan sus Miosotis. Aici terminus, que tot davala de la Tèrra dusca'l cèl. . Èra avant-gardista dins sa còla , malgrat que se trobèsse en òrra companhiá.

L'ora sonèt. De pertot sus las terrassas sortissián los gulampàs , per beure sens vergonha e la gaitar l'ofèrta diusenca . L'aurián fòrça espantat los que li aurián dich qu'èra pas qu'un brave salòp , un porcanhàs sens lei , mens que los pòrcs que niflavan cada jorn sa mèrda, tot en escotant lo craïnament de las correjas de la climatisacion.

Termenus,arribava

Non èra pas un gròs porcanhàs. Non èra sonque un estete, que degun volià pas ausir. Fasiá bèl temps que se rescondiá amont . Fugissiá los filmes pornograficas coma la pèsta , la vista de la violéncia li donava lo vomit, e lo forçatge d'una femna, l'enrabiava, per dire : la vista del sang lo cachava e lo fasiá s'estavanir.

Vesiá pas las causas aital. E se trobava defòra lo monde dempuèi bèl briu.

Se clinèt sus la vida de la citat, ambe son gròs microscòpi, tal un orson amistadós , totes los senses atentius, ambe una mena de plan velhança. S'agissiá pas atanben d'un susvelhança sordida , d'un pet policièr , mas de la cerca menimosa de la beltat, de la quista de la gràcia , de l'esbalausiment que nais de la vista d'un còs de divinitat. Tot deviá paréisser dins sa libertat, dins sa lindetat , sens lo masc descarrant de las convencions socialas. Aquò's èra un espectacle servat pels initiats.

Las façadas mudas dubrissián davant el, sos milions d'ecrans de tele. Las fenèstras s' entrebadavan , las baias descubrissián los agençaments espaciós , las seguidas luxósas. Semblavan los uèlhs sortits de pertot. El fasiá pas que trapar qualques minutas de vida , en aplicant un còdi deontologica particularament redde .

En fasent las observacions del mitan urban, que notava sus un quasèrn pichon , s' imaginava coma un entomologista en trin d'estudiar la canopèa dins la jungla d' Amazonia. Un sabant que s' esmeravelhariá d'unas orquidacèas descubèrtas a la cima d'un gigant, el.... lo pauc val que la polícia renga jos l'etiqueta de caluc sexual. Vertat qu'èra pas qu'un entomologista del mitan ciutadan. Lo biais de se sarrar èra çò meteis.

Meteisses suenhs , meteissa discrecion, . Misma respèct per l' object d'estudis. S' aparar de las interferéncias dels salvatges .

Miosotis èra enfin tornada del trabalh.

Era nòu oras . Se notèt l'ora dins lo quasèrn. Temperatura: 41 grad. Ora: 9 o 12 exactament. Temps: subrebèl. Luna : plena.

Vestiment : rauba blava.

De costuma tornava a las sèt.

Se tenguèt en fàcia de la fenèstra e semblèt espelucar la nuèch davant ela e totas las fenèstras atudas .El, se reculèt d'un pas, darrièr la cortina. Sens rason. Qu'òm podiá pas lo devinhar... Mas un frenís estranh li mosseguèt l'esquina.