lo fintaire de Manhatan part 5

Lo Fintaire

Dels noms que mantuns còps s' apariavan ambe l'aparéncia de la filha o ambe sos vestits , o la color de la cabeladura , dels uèlhs , o mai encara qu' apariavan ambe lo del seu animal de companhiá. Lo nom de la filha li veniá subte. Tal un liaç. Tal la responda . Una madurason que li montava al cervèl d'un còp . Ne'n trepejava

Arser totes s'apreparavan per gaitar la Miosotis, que se sonava aital, sens rason majora, per causa d'un polit fais de vims qu'avia davant la cosina. Cossí se foguèss estat possible qu'un fais de vims pòsca retipar un miosotis. E ben amic que la responsa es pas Dius possiblede conéisser, vist qu'èra pas qu'una sentida.....

Quant la gaitavi Miosotis , l'extraordinari Miosotis que portava de longa un cho cho blau fluò dins los pèlses e ben pensavi de ren, levat que me donava l'envèja destimborlada de l'abraçar sus las popas .

Vos prègui de pas me sentir tal lo fintaire viciós...que bada la pus pichona susfacia de carn.Qu'èri pas un fintaire , sonque un asoraire , que badavi la lenga als pots , d'un nen per la popa de la maire , quand li tombèt l'astrada de la fintar ela , la mervelhosa , que seguis sa dralha e son arma linda, qu'afortis sa jòia e que bute son anar natural, sa dansa costumièra de seduccion cap ala nuèch, nusa , sus una terrassa , e quand tu te demòra al dintre, que lo resson de ta vergonha de pas saupre dançar .

Volià pas ausir l'argument femenèl: me fau bèla per ièu; me fau bèla per mon fringaire, me fai bèla per Dieus. E Ieu i pensava alara que baisavi la Tèrra en sarrant las dents., pels traucs pichons dels grèlhs. .. Vous l'aimez la Terre ?

Mas que fasiái ieu al mitan de la mascarada? Se'n chautava de ieu?. Èri ieu e ren de tot. Decont èri . Perdut al non ren.

Mas o cresiái pas una segonda, e me disiá qu'èra pas qu'una polida messorga. Las femnas se fan bèlas per lo monde entièr femnas e òmes amassats, e se regaudisson de sentir la poncha de las miradas que se pausan a ela. E quitament vòl pas saupre se lo meu 'agach es lo d'un viciós. Cò que per ela compta es d'èstre notada dins l'uèlh del passant ordinari. Al fons se'n chauta que sia l' agach remirabla de l'artista, del professional de la fotò, lo caparrut de la beutat estranha de la femna. Sol compte l'agach per ieu. Lo meu.. Aital d'unas femnas traversan lo monde , per ensajar de venir Miss quicòm, sonque per l'agach... El lo fintaire de Manhatan se fasiá fòrt de parar lo miralh de la belesa, secret e respectuós a la divenca. Sol, èra sol, que saupèsse gostar l'espectacle. Èra pel fintaire professional , l'uèlh del pintre ,de l'artista, e de primièra borra que lo primièr trach. Un que se teniá dins l'ombra, ambe lo masc , que testimoniava sa fe, quitament amorosa, e alucava sa pichòta lampa , tal un fan al concèrt de Miquel Jacson , cadun son fusilh, que bracejava ambe una mena de calelh, crompat dins una mòstra putanièra ont tot arribava de Taiwan».

La lum tremolanta, sa lum expèrta disià clarament :

Deslarga te amic , daissa arribar las èrsas de ton arma poderosa e soscaira, ajas pas paur , de levar per nos lo vel teunhe de ta vertat. Ajas pas paur! Que te'n chautan de las èrsas de la vida? Ta nuditat , aital que Dieu nos faguèron, ièu rufa, e tu, tant polida, fina, bèla, carnuda, sensuala, popuda , aital que lo mòtle eternal femenèl e diusenc te faguèt , e farà las femnas per que d'òmes simples e asoraires de ton còs de reina, quitan de bufar , de chucar a sa b ièra tebesa , per engolar l'aire es pès en alenant tal, d'escalpraires de sòmis, sus la teulada plana d'un immòble, estorrits per las maquinas de la climatisacion .