emma engenh
Que se’n pèrdi pas un bocin
L’espèr de vos que m’endevenga
De vòstre esperit aluserpit
Tal aucèla , las alas sarradas
Benlèu se volriá gostar de mèl
D’una copa que ta man li para
Per se tornar trobar al cèl
Ara qu’un jorn seguís l’autre
Siaudament que vendrem vièlhs
Aquò’s pas ambe una crotz
Que l’òme s’apara del solelh
Pr'aquò cridi mon capuditge
Consí ton èime, ai aimada
Mème se tot trescola a la fin
A la fin sol, amb son falorditge
Serem plegats dins son vielhum.
Tre la naissença , a la sorga
Quant la vida raja tant e mai.
Als quatre vents del mes de mai.
Commentaires
Enregistrer un commentaire