Operacion Prometeus part 4

Es grisa , e aplatussada als pòls . Quina idèa de la sonar coma la frucha benesida d'Eden. Sai qu' una trufariá aquela frucha estranha , malfasenta, que creis menimosament , per l'uèlh de la luneta, e que ja ardiá la paur, tal qu'un papa li brandiguèt l' aspersor crestian , en disent qu' aquèla Tèrra èra l'infèrn, un viatja quand sa fusada se sarrèt d'aquela redondedat , tala una ofèrta damnada al Dius de misericòrdia, tala la font prigonda de Iolanda, clitoridiana , renegaira , mas ailas totjorn atalentada de novèltats. Qualqu'un venguèt lo sonar...

• Albinus ... t'espèran al vitcòm.....

Mas subte Nicolaï gulèt dins l'interfona:

• puta, i a pas res que marcha amont..... bolega te lo cuol?.

Baissèt lo son al maximum. Clavèt lo fenestron que li tornava l'olor pudenta dels olargs e la votz tarribla del Nicolaï . L'asirat gulava en sordina...

E cerquèt de contunhar un pauc mai son raisve polit.... Mas lo perdèt.

....Aquela Iranja popuda virava sus ela entre vingt doas oras. La gravitat trespassava a pron pena , la de la Tèrra , atal qu'o poirà ressegar un regent , a sa classa de soscaires, un jorn de davalada, quand se pòt gaitar las bèlas, per las fenèstras dubèrtas, mentre que d'autres sieguts a las terrassas del cafè grand, niflan tal de cabords , la nolor estranha de son perfum mesclat, en fintant al poder de las èrsas de sas ancas, jos sa rauba tant teunha, ont puntan los borrons ròsas de las cocarècas , dins la vesprada tebesa de la Tèrra que te dona l'enveja de li far l'amor . Que vira e que virarà. Una fòrça de dètz neutons per quilograme de matièra, popas, padernas , compresas , que Dius causís pas la lei de la casuda dels còs, l'aplica bestialament per nosautres , quitament pas un per cent de mens que la Tèrra. E nosautres dins las nòstras combinasons , las carns gaufeludas de la manca de pesantor, ambe son còs de baug a mand d' espetar de la butada sanguina. Quitament parièr qu' en çò nòstre, enclastrats dins la preson del Prometeus sens poder s' aparar de ren. Fin finala totas sentián que perdiam son mestritge. Albinus s' agachèt la pel galinar. Per de que sortiguèt son banèl grand de la cantina? Per mostrar sa fòrça ? S' assegurar? Per dire que la planèta l' espaurugava sens qu'o saupèsse , e lo tafurava de luènh , e li gastava los neurònas, alara qu'èra pas cap pus gròssa qu'una colha de rat. Los tres olargs bramavan de longa e butavans dins los parets de fèrre. E sa pissa acida traucava l'acièr... Pron per nos donar a nosautres , l'enveja de fugir de l'autre caire.

Nicolaï Khoborobski gulèt un còp de mai... es per uèi ? O per deman ?

Lo medecin del Prometeus, correguèt dins los corredors per despenjat un desesperat.... Se sonaca Clarenet lo mètge e i comprenià pas res....

D'aquela gossa d'iranja rajan d' ondas que te reversinan lo cervèl. Te ressontan al cap , tal la destral suls òsses dels supliciats, per pas daissar entre l'ombra de la nuèch que la paur glaçada. Pron per donar l'enveja de se jocar , dins l'aubre cròi , de s' arrapar a un rocas , o al trauc gigant d'un avenc , a quicòm pròche, gaireben del mitan de la Tèrra , de fugir los mormolhs de la vida , los fregaments enveirinats d' Iranja . E las causas inimaginablas que te tragan al ras del non res

De costuma qu'Albinus non patissiá per trobar lo sòm...

Los jorns son pas de jorns. Los jorns te vau dire Iolanda son coma la nuèch.

Montèt los escalièrs estreches e arribèt als Vitcòm... Un mecanician lo fintèt a pron pena. L'òme agachava un filme en chucant una cervesa ... Ont èran passats los autres?

• Allò Iolanda , aquò's tu...

La votz li arribava entrecopava , e la sonò escupissava .Non comprenia ren

• Parla mai doçament ... Mon amor....Que dis?

Albinus fintava la boca de Iolanda. Recaptava de bocins de mots estranhs.... Aquò's la vida Albinus.... a pas marchat.... Entre nos..... Que vòls .... Alfonsi....

Mas que veniá fotre l'Alfonsi dins son istòria....?

Coma de costuma Iolanda portava una mena de rauba , que revertava una camisa de nuèch . Èra despenchenada .... Alfonsi baissava lo cap .... E capejava... L'evidéncia...per el...

Un còp l'imaja partiguèt , puèi la votz, mas l'ausiguèt clarament dire que tot èra acabat . Ara qu'èra partit , Alfonsi la consolava ....

Alara foguèt la nuèch. Albinus sortiguèt del membre de las trasmissions. I vésia pas res pus e tremolava per tornar , pels escalièrs estreches , a la cabina seuna empudesida. Un olarg venguèt tustar la paret ambe un cridal d'espaventa. Albinus sorisiá . Se diguèt que los quites olargs tremolavan. Sortiguèt lo banèl e se curèt las dents, puèi los dets , puèi se minjèt un tròç de formatge .

Pel fenestron l' Irange èra venguda colha de brau.

E se remembrèt l' appèl de Nicolaï que li gulava encara dins las aurelhas...

Se prometèt de lo tuar.