Lo regentòt d'Artigas

Lo regentòt,

D'o legir, òm compren las dificultats d'arribar dins un trassa de vilatjòt gascon en 1947. Òm compren que lo regent es pas gaire esperat a la debuta, que deu tot sol, tornar bastir aquela escòla roïnada , e trobar sa dralha , lo bon biais d' ensenhar . Que lo mond lo finta e que l'acuèlh es vispre. Puèi vesèm l'òme prendre d'assegurança, puèi se carrar de far son niu, e meravilhar los enfants amb la bibliotèca o lo sòmi d'un viatge, un biais finaudèl, d' assabentar qu'agrada fòrça als mainatges. Dapasset trapa la fisança dels paisans, del conse, benlèu pas? . Òm compren encara que l'òme patis de

l' aluènhament, mas que buta sa tòca amb estrambòrd.

E cossí fin finala , se fa aimar de gaireben tot e totes .

L'òme es pudic , secret, cresent, respectuós dels autres, simpatic amb l' acordeon que rebala pels totes los ròdols .

Sentèm son emocion davant la natura , o davant los enfants quand descubrisson la poësia, la beltat del seu campèstre , mas endevinam tanben son estacament al seu pais ,a la promesa tant luenhta , a la familha .

La revirada occitana amb D Blanchard , es fòrça polida amb un fum de mots qu'ausirem un còp èra, e d'autres mai nombroses que nos donan a chucar.

Mon repròche es d'aver pas legit , la seuna descobèrta del monde gascon, d'occitans vertadièrs e naturals , e mai cossí li venguèt son afogament per la lenga d'òc. Qu'esperavi. Cresèm qu'es a mand de ne parlar e puèi se cala... O ne'n parla a pron pena , « un chic », que lo pretzfach es plan de nos far descubrir lo mestièr de regent, a la sortida de la darrièra granda guèrra, e coma la vida èra aspra .O coma la fe soslèva las montanhas al temps bèls de la joventut.