pelut de 1914 1918

Omenatge als peluts

Als milions de « peluts »

Mòrts per França,

Occitans tant e mai,

dusc'al cap de la lenga

Que parlavan « patès » pareis.

Mitats sebelits dins la tèrra gelada,

Oblidats al trauc de la memòria

de la patria "reconeisenta",

L'istòria inacabada de sa mòrt

Sens que los felens encara uèi

capitèsson son drech primièr:

La parlar sens malvolença.

Per astre la salvar, per els,

Que donèron sa vida en cresent

De luchar per nòstra libertat

E lo drech de se creire

occitan reconegut.

Sens fintar lo cocut.

Qu'estarissa per la prada.

La vergonha es sens tèrme

al país de « l'òme ponchut ».

Levat lo drech de morir

per de toca-manetas e pauc vals ,

'quò's tot çò que nos demòra.

E la mica sus la tendèla ?