quatòia de julh


Parladís antica en omenatge a Max

Que demòra uèi, qu'un resson plond
Lo de la pèira dins un trauc qu'udola
En rebombant sus la rocalha verda .
Levant lo braç petit, en saludant lo mond,
Una mena d' adieu al cèl dels minja- mèrda
Pel l'artista espaurut que se chuca lo nas
e se frega l'aurelha per melhor escotar
la pèira d'arcanèl, un catòia de julh,
e son pet atudat....
e se trapar de la mostor empoisonada
los vèrms aconsomits jos la pèl de la nuèch,
francimandejaires totes aconsomits.
Cagant dins lo lençòl e pissant dins l'armari
Quequejaires, d'un còp èra, caluc de son engenh!
Bramaires venguts petits e dapasset cabords.
Los címecs....


Commentaires

Posts les plus consultés de ce blog

Encara una nuèch

poèta occitan

Lo 101 unen despartament