un jorn de solesa....
La femna s' assietèt sul banc de la placa. Tornavi de l'òrt e la calorassa li donava lo tornis. Revirèt una pensada curiosa que li èra venguda entre qu'asaigava las flors. Una evidéncia subte Esperava pas mai aprèp qualqu'un. Los òmes la fintavan quitament pas, quora passava , a l'ora de la petanca. Demorèt sola jos l'ombra movedissa dels platanas que li alisava la cabeladura negra; li cascalejavan sus las espatlas los cabèls , al balanç doç del vent, d'aquesta ora , a solelh colc, mas ren i fasiá : lo desesper la ganhava .
A la cima dels arbres, las fuèlhas getavan sos rebats roginèls a causa de la secada.
Niflèt. Uèi se parlava pas que d' ela , la secada , pas la del còr , mas la de la natura... Que se 'n parlava jamai de la secada dels còrs, levat a la tele, dins los libres que li tombavan de las mans.
Un brave subjècte de convèrsa . Li 'n venguèt un plec socitós a las pòts . E sens o voler sarrèt la maissa que craïnèt del dedins . Se trachèt de sorire, de marchar drecha....
Estrangièra dins son pais, èra venguda estranha , curiosa, bizarre. O legissiá dins los uèlhs dels vesins .... Una falorda en libertat.
Sentiguèt venir l'ànsia costumièra . Levèt lo cap per s'escapar la paur . Marchèt dapasset dins l'ombra , alenèt sens capitar de prendre lo buf, la font estequida li escupiguèt pas que quatre gotas d'escruma tebesa.
Mas trescambèt . E la vida la laissèt.
Qualqu'un cridèt: lèu lèu ajuda ajuda....
Una tortora prenguèt la volada , benlèu a la seguida de son arma linda .
- dempuèi lo temps que manjava ren,,,
Un jorn de solesa qué....
Commentaires
Enregistrer un commentaire