sang de lauseta
Un ser d'auratge poderós, las fuèlhas
mòrtas,
que dançan ,
La granissa capuda als carrèls, los
bruches,prigonds.
La pèl rebostoirada, del linçòl
negre de la luna,
te la tasta..
L'aurassa, las escobilhas, lo peis,
pudent, lusent,
te pareis.
Un revolum de rimas torçudas dins la
flambada ,
los teus mots.
Lo companh aquí, puèi sebelit d'
oblid, los mormolhs,
los bocins d' idèas.. .
Qual m'emmasca?
Cridas , nuèch de lagremas de sal,
udolament de paur,
susor de nuèch.
Una pèira mortala quilhada sul lièch
mirgalhat
d'estèlas.
Caminarà de genolhons se las cambas te
fautan.
A l'òs .
passa son vestit blau que cura los
uèlhs .
O roja
La nuèch passa sa man dolça sus ta
cara,
e lo teu front rufa ...
Los òsses frenisson de cosserguejar de
plaser,
La mòrt gingola son benastre .
La vida te mossega los pòts coma una
cata
sa pata?
Qu' espère de la man, lo còr menut
d'una lauseta.
O son cant?
Dòrm , dòrm, sas alas te fan un
ventolin fresc.
Qu'amolonan tot al mitan. .
Barrar la pòrta, al varrolh, de ton
pitre crevat.
Cric crac ...
E dòrm.
Commentaires
Enregistrer un commentaire