Aurelle ,


Aurelle Verlac 
 





per dormir rebat sus l'ala d'un parpalhòl(*350)

Benlèu tres quilomètres pels penjals abartassits. Al cap,  lo vilatge vièlh desèrt d' Aurelle. Una glèisa vièlha del sègle XIII , rebastida pareis,  emmascada uèi  per un centenat de ratapenadas, e encara , a la sason dels amors, una mena rara (pas la sason dels amors ) ; qu'es la darrièra mena que s'agrada  d' estajar aici ; un vilatjon quitament arroïnat . Al lindal la data la mai vièlha que poguèri trobar: 1867
Oblidavi , per  i arribar , cal sautar un trassa de rivatèl, ambe un polit pont que revèrta pareis los del Tibet. I  vegèrem una sèrp d'aiga, mas pas cap de trochas . Crosèrem quatre parpalhòls , tres aucèls e trenta toristas susants coma ieu . Curiós. Lo silenci plond.
E la sentida que la natura tanben es malaut....

Commentaires

Posts les plus consultés de ce blog

Encara una nuèch

poèta occitan

Lo 101 unen despartament