amor e fin

Lo temps florís los remembres bèls;

Levat que son de negre vestit,

Blancs e negres coma las agaças ,

quora s' acampan al nis.

Un parpalhòl passa destimborlat,

Tanlèu perseguit per un aucèl gris

Que vòl li manjar sas alas, de paradís,

Davant se jaire dins lo lièch plond.

M'aleni la bruma leugièra, a la nuèch,

L'escurina de l'òrt bèl, l' estiu s'acaba .

A gaitar la vèspa perduda dins l'èr fals.

D'escotar lo buf del vent que fòrce

Coma un gelós que sona la fin del jòc

Lo frenís long que revèrta la paur .

Inacabat , d'un orgasme descabestrat ,

Lo dels amoroses fòls e caputs

Que tornan s' atalentar a lor còrs tebés.