Passatge



La Tèrra , posca d'estèlas e de solelhs mòrts....
Lo remembre del òmes, e sa paraula atudada .
Deman la Tèrra seca e palla coma sa Luna.
Deman l' oblid, dins la tebesa lusor de la mòrt.
E la sentida de la vida gelada per l' eternitat 
L'espandi , posca d'estèlas e de traucs negres....
Lo sovenir  del òmes, e sa lenga arroïnada  .
Deman la Tèrra blanca o grisa coma d'argent .
Deman lo vial estrech, de la Tèrra a l'infèrn.
La crida espaventabla que raja druda e crudèla .
Tèrra, coma una  batèu bastit d'un solelh mòrt....
Lo remembre del òmes, e sa paraula muda .
Deman la Tèrra seca e palla coma una Luna.
Deman l' oblid, dins la tebesa lusor de la mòrt.
Mentre que dançan los òmes, las femnas ... 
Totjorn, deman...Dançam la ronda , la Tèrra es redonda


Commentaires

Posts les plus consultés de ce blog

Encara una nuèch

poèta occitan

Lo 101 unen despartament