remembre

L'aiga me pivèla. Ont que siài. Coma un jorn dins Corsega .... 




Remembre (al biais de Guilhem  de Peitieus ... e òc que perdone! )
òc la vida al mes d' agost ,
pren tot son sens e son gost ,
ambe la sabor dels potons ,
de l'amor dins l'ombra tebesa ,
lo riu passa sa posca blanca ,
ieu me sosteni de las tias ancas ,
que la Tèrra me done lo tornis,
solide las fuèlhas frenisson,
del crid del vent del paradis ,
mentre qu' udola lo cap en re ,
la teuna pregariá pagana ,
sus l'arcanèl tiblat de ma carn
tot ven viu , blau e nolent.
Tot s' endeven doç e liure
La ont raja la pluèja fina
Del riu clar e poderós ,
de la luta dels amorós
La prèp del viòl que serpateja.
Entre balats e castèls roïnats
Ai begut a tas pòtas mudas ;
quatre paraulas de libertat
Aquò's la minuta de silenci.
Parpalhòl . Los dieus se calan...
Biscan de la minuta eterna.
Panada al temps e a  l'oblid.



Sus las parets del pont perdut , de la sorga sebelida, una man renosa a escrich : « la France tu l'aimes où tu la quittes» .
De que ne pensar ? Los còrses devon partir de Corsega? Los occitans devon estajar dins Corsega?

Sèi un pais e ua flor e ua flor , e ua flor.....
 èra un sòmi de picar niqua

Commentaires

Posts les plus consultés de ce blog

Encara una nuèch

poèta occitan

Lo 101 unen despartament