remembre
L'aiga
me pivèla. Ont que siài. Coma un jorn dins Corsega ....
Remembre (al biais de Guilhem de Peitieus ... e òc que perdone! )
òc
la vida al mes d' agost ,
pren
tot son sens e son gost ,
ambe
la sabor dels potons ,
de
l'amor dins l'ombra tebesa ,
lo
riu passa sa posca blanca ,
ieu
me sosteni de las tias ancas ,
que
la Tèrra me done lo tornis,
solide
las fuèlhas frenisson,
del
crid del vent del paradis ,
mentre
qu' udola lo cap en re ,
la
teuna pregariá pagana ,
sus
l'arcanèl tiblat de ma carn
tot
ven viu , blau e nolent.
Tot
s' endeven doç e liure
La
ont raja la pluèja fina
Del
riu clar e poderós ,
de
la luta dels amorós
La
prèp del viòl que serpateja.
Entre
balats e castèls roïnats
Ai
begut a tas pòtas mudas ;
quatre
paraulas de libertat
Aquò's
la minuta de silenci.
Parpalhòl
. Los dieus se calan...
Biscan
de la minuta eterna.
Panada
al temps e a l'oblid.
Sus
las parets del pont perdut , de la sorga sebelida, una man renosa a
escrich : « la
France tu l'aimes où tu la quittes» .
De
que ne pensar ? Los còrses devon partir de Corsega? Los occitans
devon estajar dins Corsega?
Sèi
un pais e ua flor e ua flor , e ua flor.....
èra un sòmi de picar niqua 
Commentaires
Enregistrer un commentaire