etrennes d'orphelins revirada

Estrenas d'orfanèls.    A Rimbaud

La cambra es plena d'ombra ; s' aus sordament de dos enfants sorns e doçs, lo mormolh Lor front se clina , encara pesuc del sòmi Jos lo long ridèl blanc que fremís e se lèva... -Defòra los aucèls se sarran fregelucs; Lor ala ven pesuga jos lo ton del cèl gris ; E la novèla annada , neblosa sus l' asuèlh Daissa rabalar los plecs de sa rauba nevosa,  Ritz ambe de plors e canta en tremolant... II Mas los nenons jos lo ridèl fremissent Parlan bas, coma se fa dins la nuèch escura. Escotan , pensatius, coma un luenchenc mormolh... Tresfolan  sovent de la clara votz d' aur Al resson matinièr que tinda tinda encara  Son repic metallica dins son glòb de veire... -Puèi la cambra ven gelada... se vei sul ponde, escampat al l'entorn dels lièchs, de vestidas de dòl: L'aspra bisa d' ivèrn, que gingola al sulhet Empudentís l'ostal de son alena trista! Òm solfina sul pic que lor manca quicòm... - se vei pas cap de maire pels nenons, De maire al fresc sorire, als agaches triomfants? A oblidat , lo ser , sola e corbada, D' atisar la flamba del caliu arrengat; D' amolonar sus elses de lana e de plumon Davant de los daissar en lor cridant: perdon. A pas previst la gelada aubanièra, Ni plan clavat lo sulhet sus la bisa ivernenca?... -Lo sòmi mairal, aquò's lo suau ostal, Aquò's lo niu mofla ont los dròlles acaptats, Coma d' aucèls polits que brèçan las brancas, Dormisson lor doç sòmi plen de visions blancas!... - E ailàs - es coma un niu sens plumas, sens calor, ont los nenons an fresc, non se dòrmon , an paur; Del niu que deu aver gelat la bisas amara... revirada Manjacostel