LO GEN DE LA PAUR ADN E TELEVISION

Lo gèn de la paur 

JA de PLANTU 1986

L' ADN o la fòrça de l'innat , de l'obesissença e fin finala de la paur ...............

Qu'es pas de creire ! Cò que se passèt jos nos uèlhs emposcalhats per la mèrda espessa de cada jorn . Segur que Stars Wars pòt pas representar aquela fòrça tenebrosa , e Lucas poirà pas jamai imagenar un scenari d'aquela mena, que nos ven del pus plond de las nòstras raices, de l'ereditat, de la paur , de l'espaventa, tot drech tracha de l'aujòl que dessenhèt sus las parets dels ròcs de Chauvet Lascaus o Altamira, o endacòm mai, es a dire las representacions fachas per d'unas menas de prèires, per una elita sadola , la que nasejava ja benlèu del temps de l' òme de Neandertal, quora sonque existissiá pas que la fòrça terribla de l'obediéncia tota a un cap mèstra , fòrça  qu'es venguda tan plonda que passèt dins los gènes e que la vesiam pas cap. Es passada dins nòstres gènes al pus plond. La pròva de  nòstra pichonèsa dins l'univèrs , coma diguèt Pascal  e la pròva del nòstra instint gregaria .

Uèi consí veire pas la nòstra «republica» coma l' avatar garrèl d'aquel eiretatge, linhatge pastat d'esglai e de cresença religiosa . Pas possible? Es l'istòria d'Occitania non?

E lo poder politic francés ven de nos tornar nosar los fials ame los nòstres aujòls fòrça luenchencs . Los que se sarravan prèp del fuòc , sovenètz vos , òmes , femnas e enfants totes a quistar son tròç d'òsses ambe qualques estelas de carn. Ambe lo besonh de se trobar la securitat jos l'ala del capmèstre,  mentre que s' engole la carn chucosa e regolanta d'en primièr.

Tornejats redond en ceucle a se fintar lo fuòc central mentre que lo capmèstre, nos partissiá los budèls, e machuga sa ventresca fresca , la cervèla o los uèlhs, çò de melhor de la carcassa d'un buòu , d'un elefant, d'un rinoceròs, tombat dins un potz, un cep,  pensat sonque per el , cavat ame las mans , jorns après jorns suls camins de las migracions de las bèstias , que son tan dificilas de tuar, de manjar per las femnas, los enfants, mentre que son totes a lo fintar s'engolar lo grais, en lor explicant que caldrà lèu se sarrar la cencha, vist que se pensa quicòm de mai , una autra estrategia, ambe lo femelum de la tribu, la mangiscla,  e que va organisar de velhadas per causa de l'abséncia de securitat.

E lo mèstra parla . Gronis puslèu. Ditz que n'a son sadol de comandar un clan de fenhantàs, d' assostats, d' ajudats, de sindicats benlèu.. Es aital que sona la sia familha «los sens dents» . Demanda ara que quatre femnas joves novèlas venon cada ser dins sa jaça , demanda qu' òm lo desrevelha pas tre l'alba, per de besucariás, alara qu'es cansat de pensar, de longa a trobar de qué van manjar deman.

La scèna es la meteissa pels sègles dels sègles .

Fins a uèi ont arriban encara de nos far creire que lor politica nos donarà de qué manjar.

Aquestas eleccions passadas nos mòstran consí la part majora del pòble es somesa als esquèmas eternals . E consí la tele es venguda poderosa e sobeirana .

Fa a pro pena tres meses lo pòble totes se disián qu'aquel governament èra una còla de paucs vals . Lo bilanç es totjorn aquí: es un fracatge ; ça que la , coma lo de Sarkosy abans elses . Que siá la chifra del caumatge , la butada per mai de democracia , l'egalitat a l'escòla , davant la justicia , al trabalh, que las femnas , los enfants sián pas tuats coma o son, e o foguèron mentre los sègles dels sègles , que l'argent escampilhat per manténer la grandor de França , en fasent de guèrras vanas , nos serián estalviadas, coma avèm cresegut, que l'argent èra l'enemic A A A . Mas non . L'esquèrra socialista «umanista» fa çò que la drecha instintiuva se permés pas , e la drecha instintiuva quora tornarà;  farà mal , qu'a vista ara çò que l'esquèrra pòt far, quant vòl se far aimar de la Borsa,  que mòstra lo camin per mens de securitat sociala , mens de règlas per aparar los pus febles de la vida feruna , al trabalh a l'escòla , dins la carrièra ..... Sens comptar l'aire , l'aiga, la Tèrra que se poirisson  An començat los «eiretièrs» de Jaurès, los òmes Macron Micron de nos estillar las leis d'urgéncia e l'espiament de contunh dels ciutadans , nuèch e jorn. Òm sabiá de Carles de Gaulle que los franceses èran pas que de vedèls . Coma nos l'aprenguèt, ailas i nos cal apondre que son un tropèl espaurugat , encara presonièr de son eiretatge de barbariá e qu 'i pòt far cambiar d'idèas d'una setmana l'autra. 

Ieu soi triste del resultat  ridicul de l' esquèrra vertadièira e dels ecologistas , regrèti  de veire los vòtes dels paures en favor de  los que los van plomar encara mai.... e m' espanti  mai que mai  lo poder   de la television.   

Qu'i aguèt un jorn de novembre una banda de tuaires, a pro pena cinc o siès;  e que lo pòble acantonat al fuòc , puslèu davant sa tele , torna votar per un governament, que sabiá pas mai ont penjar son lum quinze jorns abans .

Que dempuèi torna mai , Cazanòva bolega del menton , Hollanda se tòrna prene per l'emperador papal de l'"etzagòne" , coma se res non èra , coma s' aviam pas ja viscut los atemptats de la carrièra de Rennes o de la carrièra dels Roziers . E totas las gingoladas qu'avèm vist alara o dempuèi lo mes de novembre.

E deman ambe lo Sarkosy lo Juppé , tant qu'ambe la Marine serà tot parièr.

La paur. La lei de la paur. La dictatura de la paur. 

Fin finala ne sèm totjorn al canton del fuòc a escotar las messorgas dels senhors que nos mòstran consí téner las forquetas per manjar polidament la vianda , sens pausar los coides sus la taula.

Paure consí festejar aquel vòte coma una victòria contra la barbariá alara qu'es pas qu'un reflèx de paur, vengut dels fons dels atges ...Nos an fach paur . An capitat.

Fòrça dètz e multiplicat encara  per la fòrça de la television que ressega de totas sas cadenas qu'es impossible d'i escapar, multiplicat  per la còla especiala de jornalistas de mena sovietica , totes encagolardatss e pròches de l'uniformitat , fins al cap de las onglas, nascuts e vodats tre l'escòla mairala del jornalisme, òm deuriá dire de la propaganda , al borratge de clòsca .

E es pas l'eleccion d'un occitan vertadièr que càmbia quicòm!!!!!

E deman la tele nos 'n farà engolar encara mai! Los òmes politics de tota braga,   tenon ara la pròva que pòdon fan çò que vòlon , e que la tele serà totjorn aqui per los salvar de la vergonha. 

Un còp èra i aguèt pas qu'un sol prefècte, J Moulin  per dire non als fascistes , un còp èra i aguèt pas que qualques resistants per dire non a Vichy. 

Ben me pareis que uèi  i sèm tornats non? Sèm prèstes per totas los crimis e totas las aventuras....