letra a un amic catalan

Letra a un amic catalan.

En 2012 , una còla d'òmes fòrça simpatics s' acampèron del costat del Borget , pròcha de Paris , per cambiar la politica de França. Totes s' enrabièron mai que mai contra l'enemic de la finança e de las bancas, ame davant , quilhat tal un gal de totas las plumas, que se sonava ( e que se sona encara) , François Hollande, un fum de monde l'acompanhavan, e lor arribavan de cantar l' internacionala coma los minaires de la Sala , per dire, ne'n venguèt d'autres totes pus acarnassits a tombar lo «sistèma» coma disián de l'expleitacion de l'òme per l'òme , de l'òme per la femna , o al revèrs l'expleitacion contrarotlada de l'un per l'autre.

Tre la debuta me diguèri van tròp luènh. Òm pòt reformar sens copar las clòscas. Per de qué cridar tan fòrt? M'arribèt de me demandar se caliá votar per d'extremistas...Voliàn tot espetar. Que la parèt èra tombava miladiou.

Lo pòble pel còp , i creguèt. N'avia son sadol del magiar bondissant, lo Nicolas Sarkosy.

Francescò se quilhava per denonciar los vicis del capitalisme , e prometiá de manténer l 'enriquesament dels rics, dins de bòlas normalas , necessàrias, ciutadencas , perenas e durablas.

O voldriai pas trucar l'arma prigonda dels nòstres amics catalans , mas aquò va de mai en mai mal.

Coneissi l'admiracion dels catalans per Paris , la capitala del grand chic parisian e doncas vos voldriai pas malcontentar. Mas nos avètz tornat un «nanar».

O lo primièr còp qu'o vejèri , un diable encara mai acarnassit que los autres de prendre sa plaça , un tipe dels ramblas que se sonava ( e que sona encara) Manuel Valls .

Me diguèri qu'èra una ofèrta del pòble catalan , pòble fièr que contunha encara e totjorn de lutjar per son independéncia , e qu'es encara d'esquèrra , vist la resulta de las eleccions, e que lo Manuel non podiá pas èsser malvolent , missant o perdut dins de foncions novèlas, que li passavan benlèu a trenta mila mèstres al dessus del cap. Benlèu que se fasiá l'aprendissatge .

Ailas amic catalan , soi al regrèt de dire que nos avètz passat un baston merdos , un drèlh espinós coma se ditz dins Roergue. Lo tipe fa pas la malha e quitament val pas la cartocha .

S'es metut quitament dins la part del PS qu'es vertadièrament de drecha . Francesco Holland que dèu sa preséncia a la presidéncia , qu'a la  "desbandada» de DSK meteis que sián fiers de lo veire cavalar tre qu'una rauba passa a portada, es lo cas d' o dire quita pas de panar las idèas de drecha e de las aplicar .

Es triste d'o dire , mas sabètz que resumís a el tot sol la descasuda creissenta del PS dempuèi L Blum que trobèt pas un moment per ajudar los republicans d' Espanha , per pas entristesir Hitler e Mussolini , a Daladier que partiguèt signar los vergonhós tractats de Munich , en passant per Guy Mollet qu'anèt cercar De Gaulle en 1958, puèi ame Mitterand que se passèt la vida a denonciar lo còp d'estat permanent de Carlitò

de Gaulle, e que demorèt catòrze ans al poder, que foguèt lo primièr e lo sol dels presidents descorats per Petain de la francisca, qu'encapèt de montar sul tròna del PS , a prene la presidéncia del PS sens aver jamai pres la carta del partit. Un brave tròç de sciéncias ficcions non?

En espigant per dessús las Pireneàs m'es vengut l'idèa benlèu un pauc tròp corta , qu'èra benlèu la destinada del PSOE, del PS , del PASOK, de collaborar encara e totjorn ame las fòrças del sabre e del gopillon. La banca e la gleisa !

Bon mas aquò nos aluènha de la discutida.

Me cal vos demandar un servici.

Amics catalans, siatz pietadós, nos avètz fach l'estrena de Manuel Valls , e totes aicí vos demandam , uèi de lo tornar prene , de lo trempar de quitran e de lo cubrir de plumas , de lo pausar ont volretz , a Madrid se volètz , mas vos ne'n pregam : tiratz nos, de pels passes aquel esparnal que cluca dels uèlhs coma una cavèca!

Merces pòble aimat.