Amianta
 |
| sul camin de Cap Creus: una agla que coa |
Teni una amanta , dempuèi un an ;
m'amaga lo cap de son mantèl de seda.
Pòrta lo polit nom d'Amianta , e son
amor descabestrat m'empacha d'alenar.
Non coneissi pas cap son còs , ni sa
cara, ni sa cabeladura bèla.
Sonque me ditz : m'aimas tu? vergonhós
me cali ; solide l'ai dins la pèl
Tota la nuèch fasèm l'amor e m'arenca
la crida de la tressusor ,
mentre qu'ela debana lo meteis filme
de nòstra cachavièlha .
Crida: m'as ja oblidada Ninon?
Nosautres es a la vida a la mòrt
Se frega lo nas ponchut coma una àrpia
sus ma pèl lusenta que galina.
Quicha sos pès sul meu ventre ufla , e
escupís de plaser son nom de masca
Fins a l'auba me mossega las pòts en
mormolhant sos mots gorrins.
Lo jorn naseja , e fica la golarda
Amianta , sa lenga dins mon palmon drech ,
Per trapar las darrièiras gotas que
perlan tal lo rosat susat del truèlh
Que se remembra los milierat de
miserables que l'espèran ; pelegrins
nècis , qu'auràn lèu sus sa lenga la
sabor agra de la sang ,o sas lasgremas.
Aquò's lo moment de s'aconsomir e de
dormir fins a miègjorn.
Se'n va sens se revirar , mas sabi que
tornarà tre la lum atudada 'queste ser.
Amianta me fa morir, dapasset segur, cada nuèch , cada jorn un pauc mai!
AF
Commentaires
Enregistrer un commentaire