Babòtas Las flors son amassadas d'aucèls pican las granas lo monde chuca las migranas, Un a getat son ram de farlabica per nos donar son vam de cabra Las gents marchan amassa. Coma se ren non èra fins a las gorgas; E ieu seguissi content mon tropèl, Coma las fedas son pastronèl. Las pregariás dels aconsomits. Per arribar al trauc dubèrt del non ren Sul desèrt, sens resson cubèrt . D'unes pòrtan l'atauc , en siblant Cap a la tèrra fresca , iou pi dou aquesta matin la descobèrta tebesa; e los vèrms fintan son mond novèl, ieu los ai vist m'agachar. E pregar la puta negra al cèl La sola que nos voler espelucar . Adieu amics las babòtas m'espèran . E ieu las vòli pas manjar. Alara es elas que me manjaràn.