festenal occitania e jornada del libre

Auèi fèsta del libre occitan de Sant Orens se parlèt del:

Gai Saber: un moment força agradiu, merce de la personalitat de F. Carbone que mena la revista, dempuèi mai de vingt ans , nos expliquèt l'aventura del Gai Saber e son istòria, lo còr e lo trabalh dels davancièrs, dont l'un lo primièr que me soven pas del sèu nom que trabalhèt 12 ans ambe l' Estiu, puèi, en seguida d'Anglade lo caçaire tant saberut, Negre entre 9 ans , Salvat que capitèt de far pareisser la revista alara que se trovaba presonièr dins Alemana, e enfin l'actual F Carbone, a l'uèh aluserpit e a l'escota dels joves poètes.
La revista comptaria 500 legeires çò qu'es subrebèl per una revista vodada a la poésia. Aprenguèrem que lo nombre de sòcis se demesis. Nos diguèt que lo gai Saber foguèt, sai que, la primièra revista a se desenganar , del felibritge e del regionalisme.
Consi ne'n serà deman?
Mentre que pel còp, lo nivèl s'enauça, ambe la publicacion de reviradas d'autors estrangièrs, o desconescuts, e per astre d'argent , ambe de numeros specials que permeton, sia d'estampar d'escrivans novèls , sia de trachar d'un subject, coma lo bèl numero 500 ame la filosofia de la poetica.
Monsen Carbona ten un sacon , o vòli dire de tiradors, plens de manuscriches qu'espèron de naisser....
Una capelada per una crana revista essenciala pels occitans.

La poesia e la cançon: En seguida Eric Fraj nos parlèt de la poesia e de la cançon .
Poesia , mots, paraulas, revòltas, mormolhejadis per se?
La poesia es un escrich que se legis menimosament , a vòtz bassa, d'una votz de cap, dins lo segrèt de l'alquimia d'un silenci attentiu e dubèrt pas qu'a èla . Om se pensa a una mena de pregaria, levat que la vòtz del poèta ven lo paraula divenca que parla dins la clòsca, e lo legeire lo recaptador d'un rajal d'imatges o de sentidas .
La poesia s'accordarà lèu a una musisca o qualques còps jamai. Lo cantaire podrà i trabalhar entre dètz ans per i arribar, sens que trapa lo segrèt estranh que fan que las doas vòtz a l'encòp, s'aparèlhan.
Poesia mascada , veire mascanhada tre qu'es forçada de dintrar dins lo motle d'una ritmica d'unes paraulas , de repics e ressons necessarias a la cançon (reflexes que remontarian a l'enfancia) , mas que cambian lo discors poetica e lo descarra, per un quicòm, que reverta pas gaire l'idèa de l'autor. Idèa que pareis Fraj dis "academica".
A la question de saupre se la musica ven pas afortir la paraula poética , e se n'i auria pas mejan d'aprofechar las novèlas tecnicas per ensatjar de ne far un rendut total del poème (me pensa a l'emocion produsida per l'aligança de la votz, de la paraula, de la musica, de la vista, coma dins l'opera , ( o a la cançon de Brèl : Amsterdam o Don Quichotte) es a dire l'emocion musicala , qu'acompanharia l'emocion poetica e l'emocion picturala). Lo professor dis que lo françès totjorn destriguèt lo poeme, del vestit qu'òm i podria donar al travers de la ritmica de la cançon.

Loisa Paulin e A Perbòsc: J Blanc nos parlèt, ambe emocion, de son libre relatiu a la correspondencia de Paulin ambe Perbosc.
Libre qu'avia jà crompat e legit e que tròbèri remarcable , per qué soslinhava plan la distancia que separava Perbòsc de Paulin. Ela amorosa , plan jove de vingt ans qu'el , e el totalament près dins son òbra e gaire attentiu a l'amor de Loisa.
Donc per totes Amor de Luenh mas per ela, que lo Perbòsc trobèt pas jamai un biais per la rescontrar...
Se troba que la poetèssa L Paulin èra jà estimada quand se metèt a estudiar la lenga d'oc , e que va tornar, (probable per amor) escolana de son regent luenhtan.
Aprèp la legidura del libre e aprèp d'aver escotar los comentaris de J Blanc, me pareis que lo grand escrivan dels contes calhòls , aimèt pas coma foguèt aimat...
Mème s'aimèri plond los contes calhòls...