Mirgas e Mascles

Of Mices and Men

John

Steinbeck

O

Revirada occitana

Mirgas e Mascles.

Pintradura inspirada de de La Tour

Jòrdi agachèt Lennie.

-mila Dius, quna sauma ! Diguèt. Alara ‘quò’s aquela, que Curley pesquèt, coma esposa !

-es bela, diguèt Lennie per l’aparar.

-E òc, de segur, e qu’i fa per l’amagar. Curley a pas finit de patir. Jogi que fugirà per vingt dollars.

Lennie agachava la pòrta que veniá de quitar.

-bon Dius, ‘quò’s polida ! E çò disent, sorisiá d’admiracion.

Jòrdi o fintèt rapidament, puèi li trapèt l’aurèlha per lo bolegar.

-escota-me, bogre de con, diguèt en colera, mesfisa de gaitar pas aquela garça. Me’n chauti de çò que pòd dire o far. Aquò’s pas lo prumièr còp, que vesi de peis d’aquela mena, mas, jamai vejèri quicòm de milhor, per far encabanar qualqu’un. Laissa la tranquila.

Lennie assajava de se desliurar l’aurèlha.

-faguèri pas de ren, Jòrdi.

-non, de segur, mas quand istava sus la pòrta, a mostrar las cambas, fintavas pas de l’autre costat.

-pensavi a ren de mal, Jòrdi. T’oc prometi .

-en tot cas, te sarra pas d’ela, per que, coma ratièira, i a pas milhor. Laissa Curley s’i enganar. Aquò’s el qu’o volguèt. Un gant plen de vaselina ! Diguèt Jòrdi ambe defèci. Escometi que s’engola d’uòus crus, e, qu’escriu a totas las farmacias.

Lennie cridèt subran :

- m’agradi pas aici Jòrdi. Aquò’s pas un bon endrèch aici. Vòli me’n anar.

- Cal demorar, per estalviar un pauc de moneda. I podem pas res, Lennie. Partirem tre que poirem. L’aimi pas plus que tu, aqueste ròdol..

- S’aduguèt a la taula e entamenèt una autra reüssida.

- non l’aimi pas, diguèt, que se’n manca gaire, que fote lo camp. Sonque poscam nos far d’argent. Anirem remontar l’American river e lavar d’aur, qu’aital se poirem ganhar dos o tres dollars per jorn, puèi benlèu que trobarem una vena.

- Lennie se clinèt anxiosament a el.

- partem, Jòrdi. Partem d’aici. Aquò’s pas clar aici.

- cal que demoriam diguèt Jòrdi secament. Cala-te ara, que los òmes arrivan.

- Dins lo lavabò vesin, s’ausissiá los rajals de l’aiga corenta, e de las bacinas bolegadas.

Jòrdi estudiava las cartas.

-Òm deuriá benlèu anar se lavar tanben, diguèt. Mas n’avem ren fach per nos solhar.

Un grandas se quilhèt sul suèlh. Teniá un capèl de feutre esclafat, jos lo braç, tot en penchenant en re , sos pelses longs, e mostes. Coma los autres, portava de bragas blavas, e una vesta corta de tela. Quand finiguèt de se coifar, dintrèt dins la cambra, que, traversèt ambe una noblessa, sonque conesnescuda, pas que per las personas reialas, e los mèstres artistes. Èra rotlièr e rei del ranch, capable d’adusir, detz, setze, e quitament una vingtena de muòlas, ambe una sola tralha a la muòla de testa. D’un còp de foèt, podiá tuar una mosca sus la cropa d’una muòla, sens tocar la bèstia.Teniá dins son anar, una gravetat, e una patz, tant prigondas, que las parlicadas s’arrestavan, tre que parlava. Son autoritat èra tant granda, quòm lo cresiai sus paraula , qun que siá lo subjèct , de politica o d’amor. Èra Slim lo rotlièr. Sa cara en lama de banèl, marcava pas d’atge. Auriá pogut avure trenta ans coma cinquanta. Sas aurèlhas ausissian mai que çò qui li disiam, e sa paraula, longanha, teniá de nuanças, non pas de pensada, mas de comprenèla, per delà de las pensadas. Sas mans, grandas e finas, se movian ambe tant de delicadesa, que las de las dançairas sagradas.

Despleguèt lo capèl esclafat, li faguèt una fenda al mitan, e, se lo metèt sul cap.

Jitèt als dos òmes de la cambra, una agach benvolent.

-i a un solèlh del diaussis, defòra , diguèt gentament. Pòdi a pron pena veire aici. Son vosautres los novèls ?