Lo poète

Cerca l'òme, qu'es tanben poèta, entre los sovenirs,
Per escriure una istòria bèla e fa dormir los nenons.
La pus bèla istòria de sa vida.
Per qu'ajan pas paur de la nuèch los pichons.
E dins son cap i a coma un fum d'istòrias inacabadas.
Un molon de codelets que se soveni pas, ont los avia daissats tombar .
E que pòd pas reconeisser o triar.
D'unes còps la peire es tròp pichona, o mosida o fendasclada o òrra.
Pel còp compren que ne'n recaptarà pas gaire mai de còdols.
Mas coneis un biais.
Quand n'arriva de pas pus saber çò que cal far, alara i demòra pas que de pausar la pluma sul papèl e d'escriure:
Un còp èra , i avia un païs que se sonava l'Occitania....
E sul pic tots los remembres li tornon...
Coma al temps de la joventut