istòria recenta e vielha

Un còp èra nasquèt un rei pichon, un rei, consi dire, " elegit" d'un biais curios, per una còla d'avesques, fach rei per "acclamations". E pas qu'un còp. A n'aquèla epòca un rei devià mantuns còps o remembrar, als subjects qu'èra lo rei.
Passam .
Aquel rei que tenia un territòri vingt còps mendre que lo del comte de Toulouse , a mai lo del rei d'Aragon , d'Anglatèrra , lo del duc Guilhem de Peiteus, sens parlar dels espandis sens raras de l'Emperador germanica.
Aquel rei pichon , tant pichon, que los autres o vesian a pron pena, prenguèt la costuma de se mesclar de tot. Venguèt lo pòrta paraula del bon sens "crestian". Es aital que los autres reis que se mesfisavan pas gaire d'aquel reironèl , tant èra enfangat dins un realme estrech , grand coma tres departaments d'auèi , per dire... Doncas los autres , li fisavan qualques còps un enfant de servar dins l'espera d'un maridatge princièr , qu'el, lo pichon rei per aclamacions, gausava pas d'i somiar per son filh, , tant lo trobavan un pauc ridicul ambe son capuditge de grandor. Prenguèt la tissa de far coronar son eiritièr de son viudant , rei tanben de segur.Michelet n'en demòrèt estabordit. Los reis , los vertadièrs dels realmes vesins , e lo quite emperador se trucavan de l'espasa e pensavan pas que d'alargar son realme o de l'aparar. La femna alara èra pas qu'un uterus que devià pichonar de drolles.
Mas cal dire qu'a l'epòca i avià un capmestre absolgut, rei dels reis , e de las causas terrestres qu'estajan dins Italia , a Roma, e que vesià sens plaser aquelses truca-lunas se chaplar, sens escotar la paraula divenca e, sens se trachar mai de recaptar los Luòcs Sants .
L'emperador German ne'n fasia pas que de son sicut. Lo rei angles pensava pas que de fugir lo poder del representant de Dius sus Tèrra . E lo quite rei d'Espagne tot aureòlat de glòria de la Reconquista se sentia pas pus pissar. A mai tot aquel monde se maridava, divorçava , e fasian d'aliganças sens pensar a ren, sens demandar l'idèa de la gleisa , l'autorisacion, çò qu'insuportava mai que mai al Papa. Dusc'al jorn ont un cert Innocent III, Papa de son estat n'ajèt un brave sadol. Que l'escomenjada i fasia pas res e l'afar pressava. Se faguèt ambe lo rei de França...
Que s'endevenguèt un eveniment prodigios . La naissença d'una religion novèla. Sens trapar lo temps d'alenar, al moment que venian a pron pena de caçar l'Islam d'Espanha ! Quna vergonha! Era pas de creire, una nòva religion èra a mand de s'afortir dins lo miètjorn d'un païs sonat Acquitania o benlèu Ocquitania , o Provença. Aquò's aital qu'aquel pòble, d'eretics se desvirèt de sos Pastres los Avesques, per causa, que se la menavan dolca la vida , dins sos palais , que se maridavan, fasian de bastards de pertot e amolonavan d'argent , qu'es pas de creire, e que se bandavan quand lor venian.
Per dire consi aquelses tipes s'èran aluenhats de la paraula de Dius. Mas lo paure Innocent III, lo plan nomenat, capitèt pas de comandar , l'emperador german, ni cap l'anglès que demandèt tròp , lo rei d'Aragon el vejèt pas cap de problèmes a se trapar d'unes braves tròçes de tèrras, subretot que lo comte d'aquel païs meravilhos èra per tal dire de la familha. Levat qu' Inocent remarquèt , que volià pas cap d'un second empire que podrià pas gaire endralhar.
Aquò's aital que l'idèa nasquèt de congrear un quatren "realme" entre germans, angleses, e espanhòls, que podrià contrapesar los autres , e que subretot devrià tot al Papa de Roma. Aquò's aital que lo miraclos realme de França espeliguèt jos l'ala de la gleisa.
Tot anèt plan. E França venguèt lo braç armat de Roma de pertot.
Creaccion infernenca, mas qu'escapèt a son creator en 1789 e, vertat que la republica refusèt , e refusa totjorn de conaisser, levat sonque l'engenh françès e lo sèu universalisme fondator, resultat de l'espendiment glorios de sas termièras.
Era lo françès , l'esperit françès l'engenh sola causa de la capitada.
Entre que la gleisa quitava pas de recòrdar que França èra " la filha ainada" .
La pacha foguèt oblidada, qu'avian escambiat las tèrras contra las armas. Mas tot aquò França, vòlguèt pas se'n remembrar...
O França ingrata dis lo Papa tre que n'a l'astrada ...
E dempuèi França se mescla de tot , e parla al monde coma se lo passat e son universalisme li donavan lo drèch.
Un rei per acclamacions, que braçèja, la mosca del còche.
Un realme que torna trobar la sia plaça, suaudament, un còp l'istòria mitica recaptada e netejada del fantasme universaliste "françes" .