A Leon Còrdas

Trach d'un poèma inedich de L Cordas... paregut dins "Occitans" aprèp la mòrt lo 19 octobre 1987
Notat per Joan Maria Petit.

Sansonha

que la sòm-sòm dèu venir:
a caval sus tas lunetas,
a crambalhons sus un fus,
brecairòlas , cambiròlas,
de fantasmas cuol en sus,
e clugadas las parpèlhas,
sus un cèl grand de Menèrba
nius fantasmas en plen Cèrç...
La sòm-sòm es arribada
a caval sus una craba
la sòm sòm torna fugir
a caval sus un polin.

Benlèu l'aviam pas sonada
que n'i a pron de far miègjorn
pro d'una bona nuèitada
tant que deman farà jorn.
La sansònha es acabada ,
sòm-sòm vai còrrer l'estrada
breçar la patz dels enfants
e los sòmis per mila ans.
Sòm, sòm, sòm, vèni , vèni , vèni,
Sòm, sòm, sòm, vèni d'endacòm...
Pas qu'una sansònha vièlha

mas s'es sabuda gandir,
Brecairòla per las maires.
breçar la patz dels enfants,
E los sòmis per mila ans.
La sòm sòm se n'es anada.
A caval sus una cabra .
La sòm sòm vòl pas venir.
Qu'avem tròp panta de legir.
I a tanben quicòm que plora.
Sòm sòm que ven d'endacòm ,
una pena que gingola,
Dins lo planh d'aquèl quicòm,
la sòm-sòm es arribada.
a caval sus una dralha.
la Sòm-sòm fa carnaval.
a crambalhons sus un pal.
Tota una bibliòtèca.
per te parar de dormir.
farà pas demesir l'ora...

Leon Còrdas