Mon diccionari ..... Max Allier

per escotar un tròç clicar aqui sus

diccionari de Max Allier

Mon diccionari

Aicí mon diccionari.

De Lengadòc mon pais blau es lo terraire.

D'una avalida a l'autra se relarga

e brama dins lo vent. Cada matin,

morre d'ataut estabordit encara

dau nonrés fosc e calar respelís.

De tot un pòble es l'òbra màger.

Pescaires e boiracs (estajants de Cevenas?)l'an signat de sa crotz.

Rompudas, Camps Cremats, Pont Nòu qu'encamba Entraigas

espandisson au sorrelh sa gèsta seculara.

Un immense passat de jòias e de dolors

rogeja en sas aradas.

Es viu. Desnut(nus?) dins l'auba

manda afin sos rasals dins lo siròc.

A l'ombra d'un garric que chorra (languis?)sus las clapas

de cada truc vei la mar blava que lo bada.

Tot lo jorn enclausits sens bolegar s'abraçan

dins un pantais d'aiga e de fuòc.

Als cemetèris dona d'aire.

Es una Crau que los ròcs pensatius

d'un pòble mòrt sauvan sols las paraulas.

Magra au fons de mos uòlhs una Pèira Levada

bolega e de son ombra me ven traire

de signes que bade enclausit.

Amont au pais naut qu'i chorra

lo Joan de l'Ors , dins sa comba espandit,

ras de sa barra de ent mil quintaus velha un monde

d'atauts e de faidits. A l'Ora

que la nuèch sus los sèrres repofa

se jòga dins l'ombra un jòc fantastic

Amb una amor desparaulada

quilhats d'un costat e de l'autre de l'abis

la Femna Muda ambe l'Òme Mòrt s' entrebadan

dins un muditge que clantís.

Dòrs la bòria engrunada

sol lo Lugar, amb lo trantalh pacient dels astres ,

endeven la cançon que li remena un grilh.

S'estrementīs la Ròca Blava.

Dins una freg esperlucada

sent lo ponh morrut l'Ubac que se sarra,

Cavat de Rius Tòrts, negre d' Abets e de Matas.

Trelima (?) fai de sègles de fugir,

mas , d'un agach d'eternitat fissada,

desnuda se quilha en mitan de la Dralha

plantada coma un crit.

Ai agut vist a Comba Escura

que l'estelam de tots sos uèlhs lusis,

dòrs(devèrs) l'Abeurador s'agandir(atenger)

las Bèstias d'autre temps , la Lèbre, lo Pudis,

lo Chòt qu' udola dins las brugas...

Ai vist Rainal que trepa e que l'aura acotis( persèguis)

se traire, espaurugat, en jangolant tot d'una

dins la pèl d'una volp (mandra).

De cops detras de lègas d'oras mudas,

o vent m'a carrejat la brochor (brocador?)qu'ensordis

de Bramabuòu luònh jos la luna.

Aqui lo libre de ma tèrrra

bòrnis tot clavelats d'un silenci prigond

Issart Vièlh Trapa-Lop Sèrre de la Luseta

ombrejan dins mos uòlhs. Me saludan sens veire

tibats ( tenduts,) dòrs (cap a?) l'estelam coma de ponhs.

Sempre es dobèrt dins la contèsta

e l'ivèrn qu'en oblit tot sembla rebondut,(sebelit?)

quand amondaut a Puèg Agut pica l'estela,

sas bocas de frejau dins la grand freg s'espetan,

rauc son parlar color de tèrra

s' engruna dins la solitud.

Parla mon libre. Me tòrna verges

las dichas de tostemps que me fan de besonh;

dins los escafarnèls(gorrinaria) de uòi me dona a téner

l'aiga lo fuòc l'odor nauta dels sèrres

me ven bufar dins las aurelhas

la cançon de l'amor.

Los qu'a passat temps l' escriguèron

avian de nòstre mal. Traches dins los embolhs

coma nosautres ja se volián mèstres

dau mond. A bèles pauc de sos paures arpius

luchavan per sauvar de la mòrt de la Tèrra

l'òme aquel fuòc qu'entrelusís.